Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Grzegorz Czerwiński po rozpoznaniu w dniu 27 września 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J. B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 28 lipca 2016 r., sygn. akt II SA/Kr 808/15 oddalające wniosek J. B. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi Gminnej Spółdzielni "Samopomoc Chłopska" Rabka - Zdrój na decyzję Wojewody Małopolskiego z dnia [...] maja 2015 r., znak: [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenie pozwolenia na budowę postanawia: oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 28 lipca 2016 r., sygn. akt II SA/Kr 808/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił wniosek uczestniczki postępowania J. B. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi Gminnej Spółdzielni "Samopomoc Chłopska" Rabka - Zdrój na decyzję Wojewody Małopolskiego z dnia [...] maja 2015 r., znak: [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenie pozwolenia na budowę.
Sąd wskazał, że strona dochodząca swoich praw na drodze sądowej ma prawo do ubiegania się o przyznanie jej prawa pomocy, jednakże dla skuteczności złożonego w tej materii wniosku zobowiązana jest spełnić przesłanki określone przepisami prawa, które regulują instytucję prawa pomocy. Użyte w art. 246 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718, dalej "P.p.s.a.") sformułowanie "gdy osoba wykaże" oznacza, iż to na wnoszącym o przyznanie prawa pomocy spoczywa ciężar dowodu, że znajduje się w sytuacji uzasadniającej przyznanie prawa pomocy we wnioskowanym zakresie. Mając na uwadze treść art. 255 P.p.s.a. Sąd stwierdził, że wnioskodawca ma obowiązek współdziałania z sądem w zakresie gromadzenia dowodów źródłowych i wyjaśnień wszystkich okoliczności w celu ustalenia jego rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych. Brak tej współpracy przez niedostarczenie dokumentów, bądź nieskładanie wyczerpujących oświadczeń musi mieć wpływ na dokonywaną przez orzekającego ocenę wniosku o przyznanie prawa pomocy (por. postanowienie NSA z dnia 4 kwietnia 2011 r., sygn. akt II FZ 103/11, postanowienie NSA z dnia 19 października 2010 r., sygn. akt II GZ 296/10).
Sąd uznał, że w przedmiotowej sprawie wnioskodawczyni nie wykazała, iż znajduje się w sytuacji materialnej uzasadniającej zwolnienie od ponoszenia kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego. Brak współpracy ze jej strony w kwestii wyjaśnienia wątpliwości co do stanu majątkowego i rodzinnego uniemożliwił rzetelną ocenę jej sytuacji finansowej.
Podnoszone przez wnioskodawczynię argumenty dotyczące wrażliwych i poufnych danych nie mogły odnieść skutku w postaci przeniesienia kosztów sądowych i wynagrodzenia pełnomocnika z urzędu na współobywateli.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniosła J. B. (dalej jako skarżąca), zarzucając mu naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć wpływ na wynik sprawy tj.: art. 246 § 1 P.p.s.a. poprzez uznanie, że nie zostały spełnione przesłanki do zwolnienia wnioskodawczyni z kosztów sądowych i ustanowienia radcy prawnego; art. 141 § 4 w zw. z art. 166 P.p.s.a. poprzez zbyt skrótowe uzasadnienie okoliczności faktycznych i prawnych, które nie wyjaśnia w wystarczający sposób motywów podjętego rozstrzygnięcia. W oparciu o tak postawione zarzuty wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy WSA w Krakowie do ponownego rozpoznania.
W uzasadnieniu zażalenia skarżąca podniosła, że informacje dotychczas przez nią udzielone w toczącym się postępowaniu uzasadniały zwolnienie jej od kosztów sądowych. Ponownie wskazała, że brak odpowiedzi na wezwanie Sądu wynikał z tego, że informacje, które miała przekazać w jej ocenie mają poufny i wrażliwy charakter. Obawiała się, że mogą one trafić do osób niepowołanych w szczególności stron niniejszego postępowania. Zdaniem skarżącej, Sąd w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia nie wykazał w sposób wystarczający motywów podjętego rozstrzygnięcia. Zarówno referendarz jaki i Sąd I instancji niezasadnie oddalili jej wniosek o prawo pomocy.