W tych okolicznościach nie sposób jednoznacznie przyjąć, czy w piśmie z 21 grudnia 2017 r. zamieszczono wniosek o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o pisemne uzasadnienie wyroku, czy wniosek o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o pisemne uzasadnienie wyroku. W związku z tym zaskarżone postanowienie, w którym z jednej strony odmawia się przywrócenia terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku, a z drugiej strony ocenia się okoliczności dotyczące złożenia po terminie wniosku o pisemne uzasadnienie wyroku pod kątem tego, czy mogą one stanowić podstawę do uznania, że uchybienie terminu nastąpiło bez winy skarżącego, jest wadliwe. W ocenie NSA treść uzasadnienia zaskarżonego postanowienia nie odnosi się do jego rozstrzygnięcia. Sąd pierwszej instancji nie rozważał bowiem okoliczności dotyczących uchybienia terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o pisemne uzasadnienie wyroku, lecz okoliczności dotyczące uchybienia terminu do złożenia wniosku o pisemne uzasadnienie wyroku. Tym samym nie mógł prawidłowo ocenić, że okoliczności te nie uzasadniały przyjęcia, że uchybienie terminowi, którego dotyczy rozstrzygnięcie zaskarżonego postanowienia, nastąpiło bez winy skarżącego.
W okolicznościach sprawy, wobec niejasno sformułowanego wniosku o przywrócenie terminu Sąd pierwszej instancji powinien był zażądać od pełnomocnika skarżącego wyjaśnienia, czego ten wniosek w istocie dotyczy i stosownego jego uzasadnienia, a także, jeżeli okazałoby się to konieczne, uzupełnienia przez dokonanie czynności, której nie dokonano w terminie. Bez wyjaśnienia wskazanych okoliczności nie sposób odeprzeć zarzutu zażalenia, że doszło do naruszenia art. 86 § 1 zdanie pierwsze p.p.s.a. W związku z tym zaskarżone postanowienie powinno być uchylone, aby Sąd pierwszej instancji wyjaśnił wskazane okoliczności i następnie orzekł o wniosku mając na uwadze uzyskane wyjaśnienia co do jego treści.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że zażalenie jest zasadna i z tego powodu na podstawie art. 185 § 1 p.p.s.a. z zw. z art. 197 § 1 i 2 p.p.s.a., postanowił jak w sentencji.