Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Kremer po rozpoznaniu w dniu 20 listopada 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. G. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 11 października 2013 r., sygn. akt II SA/Ke 413/13 o pozostawieniu wniosku bez rozpoznania w sprawie ze skargi A. G. na uchwałę Rady Powiatu w B.-Z. z dnia [...] listopada 2012 r., nr [...] w sprawie ustalenia regulaminu wyboru członka Zarządu Powiatu w B.-Z. postanawia: oddalić zażalenie.
Skarżący wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach skargę na uchwałę Rady Powiatu w B.-Z. z dnia [...] listopada 2012 r., nr [...] w sprawie ustalenia regulaminu wyboru członka Zarządu Powiatu w B.-Z.
Skarżący wniósł również o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie od wpisu sądowego od skargi.
Ze względu na to, że przedmiotowy wniosek nie został złożony na urzędowym formularzu PPF, sąd wezwał skarżącego do usunięcia tego braku i wypełnienia nadesłanego formularza w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia - pod rygorem pozostawienia wniosku o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania.
W wyznaczonym terminie strona nie złożyła wypełnionego urzędowego formularza PPF, nadsyłając jedynie "pismo procesowe", opisujące przebieg dotychczasowego postępowania.
Zarządzeniem z dnia 18 września 2013r. referendarz sądowy pozostawił wniosek skarżącego o zwolnienie od kosztów sądowych bez rozpoznania, wskazując na brak złożenia wypełnionego formularza PPF.
W ustawowym terminie skarżący wniósł sprzeciw od ww. zarządzenia, w którym domagał się zwolnienia od wpisu sądowego oraz od obowiązku złożenia oświadczenia majątkowego, jak również uznania, że opłata została wniesiona. Skarżący stwierdził, że wniósł jedną skargę dotyczącą [...] uchwał Rady Powiatu w B.-Z. i w związku z tym powinien uiścić jeden wpis od skargi w wysokości 300 zł, co uczynił. W uzasadnieniu sprzeciwu wskazał, że składanie oświadczenia majątkowego "jest tylko i wyłącznie fikcją, która ma uzasadnić odmowę udzielenia zwolnienia".
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach pozostawił wniosek skarżącego o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania, wskazując na art. 252 i art. 257 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnym (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej: p.p.s.a.). Sąd wskazał, że postępowanie w przedmiocie prawa pomocy, jest postępowaniem sformalizowanym, a ustawodawca uzależnił możliwość rozpoznania wniosku w tym przedmiocie od sporządzenia go we wskazanej przepisami formie, tj. na urzędowym formularzu PPF. W niniejszej sprawie skarżący, pomimo wezwania, do chwili obecnej nie złożył wypełnionego formularza.
Od tego postanowienia skarżący wniósł zażalenie. W uzasadnieniu podtrzymał swoją dotychczasową argumentację podnoszoną w sprawie. Nie wskazał natomiast żadnych racji przemawiających przeciwko wydaniu postanowienia, na które wnosi zażalenie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Przede wszystkim wskazać należy, że zgodnie z art. 252 § 2 p.p.s.a. wniosek o przyznanie prawa pomocy składa się na urzędowym formularzu według ustalonego wzoru. Zgodnie natomiast z art. 257 p.p.s.a. wniosek o przyznanie prawa pomocy nie złożony na tym formularzu lub którego braków strona nie uzupełniła w zakreślonym terminie pozostawia się bez rozpoznania. Sąd nie dysponuje w tym zakresie żadną swobodą, bowiem przepisy prawa nakładają na niego wyraźny obowiązek rozpatrzenia tylko takich wniosków, które pozbawione są braków formalnych. Sąd wezwał skarżącego do wypełnienia urzędowego formularza i jego odesłania do sądu w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania. Wezwanie to doręczono skarżącemu w dniu [...] sierpnia 2013 r., a więc zakreślony termin do dokonania czynności upłynął w dniu [...] sierpnia 2013 r. Skarżący natomiast nie wykonał w terminie, ani do dnia dzisiejszego, wezwania sądu. Zasadnie zatem sąd pozostawił wniosek skarżącego bez rozpoznania.
Odnosząc się do argumentacji przedstawionej w zażaleniu wskazać należy, że nie jest ona skierowana przeciwko skarżonemu postanowieniu, lecz przeciwko zarządzeniu wzywającemu do uiszczenia wpisu sądowego w sprawie, które zostało już prawomocnie utrzymane w mocy, a więc nie może odnieść zamierzonego efektu.
Wskazać należy również skarżącemu, że jakiekolwiek próby merytorycznego kwestionowania zasadności odmowy przyznania prawa pomocy mogłyby mieć miejsce dopiero po wydaniu postanowienia rozpoznającego wniosek o jego przyznanie. Na tym etapie postępowania nie jest to możliwe, gdyż warunkiem merytorycznego rozpoznania wniosku jest złożenie go w odpowiedni sposób, tak aby nie był on obarczony wadami formalnymi.
Wobec powyższego, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 p.p.s.a. w zw. z art. 197 § 1 i 2 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.