Zarówno sprawy ustalenia przez podmiot gospodarczy wynagrodzenia za pracowniczy projekt wynalazczy /art. 109 ustawy z dnia 19 października 1972 r. o wynalazczości - Dz.U. 1984 nr 33 poz. 177 ze zm./, jak i sprawy obliczenia przez ten podmiot efektów ekonomicznych uzyskanych przez zastosowanie pracowniczego projektu wynalazczego /art. 98 ust. 2 tej ustawy/ nie są sprawami administracyjnymi w rozumieniu art. 1 par. 2 Kpa Stosownie do art. 196 par. 2 Kpa decyzje w tych sprawach nie podlegają zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego; w konsekwencji w sprawach tych nie jest także dopuszczalna skarga do tego Sądu na niewydanie decyzji administracyjnej, przewidziana w art. 216 par. 1 Kpa.
Naczelny Sąd Administracyjny odrzucił na podstawie art. 204 par. 1 Kpa skargę Tadeusza M. na niewydanie decyzji przez dyrektora Okręgowej Dyrekcji Dróg Publicznych w W. w przedmiocie wysokości wynagrodzenia za zastosowanie projektu racjonalizatorskiego.
Zgodnie z art. 1 par. 2 pkt 1 Kpa przepisy tego kodeksu stosuje się w postępowaniu przed organami państwowych jednostek organizacyjnych tylko wówczas, gdy jednostki te są z mocy prawa powołane do załatwiania spraw indywidualnych rozstrzyganych w drodze decyzji administracyjnych /spraw administracyjnych/, to jest tzw. spraw zleconych z zakresu administracji państwowej. Tylko wówczas, w myśl art. 196 par. 2 Kpa, od takich decyzji administracyjnych przysługuje skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Sprawa o ustalenie wynagrodzenia za pracowniczy projekt wynalazczy /art. 109 ustawy z dnia 19 października 1972 r. o wynalazczości - Dz.U. 1984 nr 33 poz. 177 ze zm./ nie jest sprawą administracyjną w rozumieniu powołanych wyżej przepisów /sprawą zleconą z zakresu administracji państwowej/. Jest to sprawa cywilna. Wynika to z art. 108 powołanej ustawy o wynalazczości. Sprawa taka należy do właściwości sądu powszechnego, o czym mówi wprost art. 110 tej ustawy. W konsekwencji dotyczy to również kwestii obliczania efektów ekonomicznych zastosowania pracowniczego projektu wynalazczego /art. 98 ust. 2 cytowanej ustawy/. Stanowią one podstawę do ustalenia wysokości wynagrodzenia za pracowniczy projekt wynalazczy, są zatem przesłanką, rozstrzygnięcia sprawy o wynagrodzenie i jego wysokość. W razie sporu podlegają ustaleniu i ocenie sądu powszechnego w postępowaniu o ustalenie wysokości wynagrodzenia.
Należy również zwrócić uwagę na art. 18 powołanej ustawy, stanowiący, że sprawy dotyczące roszczeń cywilnoprawnych z zakresu spraw wynalazczości, jeżeli nie należą do właściwości Urzędu Patentowego i organów administracji państwowej, są rozstrzygane w trybie postępowania sądowego przed sądem powszechnym stosownie do art. 2 par. 1 kodeksu postępowania cywilnego.
Wskazać też trzeba na przepisy art. 196 par. 4 pkt 6 i 7 Kpa, wyłączające sprawy należące do właściwości Urzędu Patentowego i Komisji Odwoławczej przy tym Urzędzie oraz sprawy należące do właściwości innych sądów spod dopuszczalności zaskarżenia do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Według art. 216 par. 1 i 5 Kpa skargę do sądu administracyjnego na niewydanie decyzji można wnieść tylko w sprawach, w których dopuszczalna jest skarga do tego sądu na decyzję. W tym stanie rzeczy zarówno sprawy ustalenia przez podmiot gospodarczy wynagrodzenia za pracowniczy projekt wynalazczy /art. 109 ustawy z dnia 19 października 1972 r. o wynalazczości - Dz.U. 1984 nr 33 poz. 177 ze zm./, jak i sprawy obliczenia przez ten podmiot efektów ekonomicznych uzyskanych przez stosowanie pracowniczego projektu wynalazczego /art. 98 ust. 2 tej ustawy/ nie są sprawami administracyjnymi w rozumieniu art. 1 par. 2 Kpa Stosownie do art. 196 par. 2 Kpa decyzje w tych sprawach nie podlegają zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego. W konsekwencji w sprawach tych nie jest dopuszczalna skarga do tego Sądu na niewydanie decyzji administracyjnej przewidziana w art. 216 par. 1 Kpa.
Z powyższych względów niniejsza skarga podlega odrzuceniu na podstawie art. 204 par. 1 Kpa, jako niedopuszczalna.