Od dnia 27 maja 1990 r. przyznawanie uprawnień do dodatkowej powierzchni mieszkalnej ze względu na stan zdrowia należy do zadań własnych gminy.
Naczelny Sąd Administracyjny rozpatrzył negatywny spór o właściwość na wniosek Spółdzielni Mieszkaniowej Lokatorsko-Własnościowej w Ch. i na podstawie art. 216 b par. 2 i 3 Kpa wyznaczył Kolegium Odwoławcze przy Sejmiku Samorządowym Województwa B-kiego jako organ właściwy do rozpatrzenia wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji przyznających uprawnienia do dodatkowej powierzchni mieszkalnej ze względu na stan zdrowia, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Kolegium Odwoławczego przy Sejmiku Samorządowym Województwa B-kiego kwotę złotych dwadzieścia tysięcy tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz wnioskodawczyni.
Burmistrz Miasta i Gminy w Ch. wydał decyzje z dnia 26 marca z dnia 22 kwietnia 1991 r. nr III GKN/8173/2/91 i nr III GKN/8173/3/91, dotyczące przyznania ze względu na stan zdrowia dodatkowej powierzchni mieszkalnej E. J. O. i Kazimierzowi Z. Obie wymienione decyzje Burmistrz wydał na podstawie par. 12 ust. 1 pkt 5 i par. 13 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 1987 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów prawa lokalowego /Dz.U. nr 36 poz. 203/, uwzględniając opinie komisji lekarskiej. Decyzje te stały się ostateczne. O stwierdzenie ich nieważności na podstawie art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa wystąpiła Spółdzielnia Mieszkaniowa Lokatorsko-Własnościowa w Ch. do Wojewody B-kiego. Spółdzielnia zarzuciła Burmistrzowi wydanie decyzji z naruszeniem zarządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 11 maja 1988 r. w sprawie wypadków uzasadniających korzystanie z dodatkowej powierzchni mieszkalnej ze względu na stan zdrowia /Mon. Pol. Nr 16 poz. 135/.
Wojewoda odmówił stwierdzenia nieważności obu decyzji Burmistrza, uznając, że zostały one wydane zgodnie z przepisami powyższego rozporządzenia i zarządzenia.
Po rozpatrzeniu odwołania Spółdzielni Minister Zdrowia i Opieki Społecznej decyzjami z dnia 31 października 1991 r. uchylił decyzje Wojewody i umorzył postępowanie pierwszej instancji. W ocenie Ministra, z analizy par. 13 ust. 1 pkt 4 cytowanego rozporządzenia z dnia 9 listopada 1987 r. oraz z art. l, 3 i 5 ustawy z dnia 17 maja 1990 r. o podziale zadań i kompetencji określonych w ustawach szczególnych pomiędzy organy gminy a organy administracji rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw /Dz.U. nr 34 poz. 198 ze zm./ wynika, że przyznawanie uprawnień do korzystania z dodatkowej powierzchni mieszkalnej ze względu na stan zdrowia należy do zadań własnych gminy. W rezultacie takiej wykładni Minister poinformował, że stosownie do art. 39 ust. 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ od decyzji wydanej przez burmistrza w sprawie należącej do zadań własnych gminy przysługuje odwołanie do kolegium odwoławczego przy sejmiku samorządowym.
Po otrzymaniu decyzji Ministra Spółdzielnia zwróciła się do Kolegium Odwoławczego przy Sejmiku Samorządowym Województwa B-kiego o stwierdzenie nieważności obu decyzji Burmistrza z przyczyn podanych wcześniej w podobnych wnioskach skierowanych do Wojewody. Oba wnioski Spółdzielni Kolegium przekazało Wojewodzie do rozpatrzenia, Wojewoda jednak zwrócił je Kolegium jako organowi właściwemu, powołując się na decyzje ministra.
Postanowieniami z dnia 16 grudnia 1991 r. Kolegium uznało się za organ niewłaściwy do rozpatrzenia wniosków Spółdzielni o stwierdzenie nieważności decyzji Burmistrza. Zdaniem Kolegium, przyznawanie uprawnień do dodatkowej powierzchni mieszkalnej ze względu na stan zdrowia nie mieści się w kategorii spraw lokalnych zastrzeżonych w art. 6 i 7 ust. 2 cytowanej ustawy o samorządzie terytorialnym do zakresu działania gminy. Jest to sprawa, w której uprawnienia podmiotowe obywatela wynikają z powszechnie obowiązującego prawa, a wydana w niej decyzja wiąże wszystkie organy zarządzające lokalami mieszkalnymi w całym państwie. Ponadto przy określaniu w art. 1 wyżej powołanej ustawy z dnia 17 maja 1990 r. podziału zadań w sposób kształtujący model generalnej właściwości organów gminy w sprawach należących dotychczas do organów władzy i administracji państwowej stopnia podstawowego zestawiono wyraźnie zadania wymienione tylko w ustawach. W ocenie Kolegium, okoliczności te łącznie mogą wskazywać na to, że o przyznaniu uprawnień do dodatkowej powierzchni mieszkalnej powinien orzekać kierownik urzędu rejonowego stosownie do art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o terenowych organach rządowej administracji ogólnej /Dz.U. nr 21 poz. 123 ze zm./.