Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bronisław Szydło Sędziowie NSA (del.) Małgorzata Jaśkowska A. WSA Andrzej Kołodziej (spr.) Protokolant Krzysztof Dytczak po rozpoznaniu w dniu 18 marca 2004 r. na rozprawie sprawy ze skargi R. A. na niewykonanie wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 września 2003 r. nr sygn. akt II SAB 91-92/03 w przedmiocie udostępnienia informacji publicznych postanawia odrzucić skargę
Prawomocnym wyrokiem z dnia 12 września 2003 r. sygn. akt SAB 91-92/03 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie zobowiązał Zrzeszenie [...] w W. do rozpatrzenia wniosków R. A. z dnia 5 czerwca 2002 r. i 11 września 2002 r. w terminie jednego miesiąca od doręczenia odpisu wyroku wraz z uzasadnieniem.
Wyrok wraz z uzasadnieniem został doręczony Zrzeszeniu w dniu 14 października 2003 r.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 listopada 2003 r. R. A. wniósł o spowodowanie doręczenia mu dokumentów wymienionych w jego wnioskach z dnia 5 czerwca i 11 września 2002r. oraz zastosowanie wobec Prezesa Zarządu Zrzeszenia [...] bądź innych osób odpowiedzialnych, odpowiednich środków dyscyplinujących celem wykonania przedmiotowego wyroku.
W odpowiedzi na skargę Zrzeszenie [...] wskazało, że wykonując polecenie Sądu udzieliło skarżącemu odpowiedzi w dniu 13 listopada 2003 r.
W wykonaniu wezwania Sądu do udzielenia informacji, czy podtrzymuje skargę na niewykonanie przez Zrzeszenie wyroku oraz, jeżeli skarga jest aktualna - w jakim zakresie Zrzeszenie nie wykonało orzeczenia, R. A. poinformował, że podtrzymuje swoją skargę w zakresie doręczenia mu protokołów z Walnych Zgromadzeń Zrzeszenia wraz ze sprawozdaniami finansowymi za lata 2000 i 2001.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 97 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1271 z późn. zm.) sprawy, w których skargi zostały wniesione do Naczelnego Sądu Administracyjnego przed dniem 1 stycznia 2004 r. i postępowanie nie zostało zakończone, podlegają rozpoznaniu przez właściwe wojewódzkie sądy administracyjne na podstawie przepisów ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Stosownie zaś do art. 13 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270), do rozpoznania sprawy właściwy jest wojewódzki sąd administracyjny, na którego obszarze właściwości ma siedzibę organ administracji publicznej, którego działalność została zaskarżona.
Natomiast, zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269), kontrola działalności administracji publicznej sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.
Regulację w przedmiocie skargi na niewykonanie wyroku zawiera art. 154 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, który stanowi, że w razie niewykonania wyroku uwzględniającego skargę na bezczynność oraz w czasie bezczynności, organ po wyroku uchylającym lub stwierdzającym nieważność aktu lub czynności strona, po uprzednim pisemnym wezwaniu właściwego organu do wykonania wyroku lub załatwienia sprawy, może wnieść skargę w tym przedmiocie, żądając wymierzenia temu organowi grzywny.
Analogiczne rozwiązanie przed dniem 1 stycznia 2004 r. zawierał art. 31 ust. 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. Nr 74, poz. 368 z późn. zm.).
W rozpatrywanej sprawie bezspornym jest, że skarżący nie zwracał się do Zrzeszenia [...] z pisemnym wezwaniem do wykonania wyroku.
Wynika to zarówno z pisma procesowego Zrzeszenia, jak również z oświadczenia skarżącego złożonego na rozprawie.
W tym stanie rzeczy skarga jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu.
Mając na względzie powyższe, Wojewódzki Sąd Administracyjny, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 w zw. z art. 154 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji.