Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Iwona Dąbrowska po rozpoznaniu w dniu 24 marca 2004 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi H. C. na decyzję Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej z dnia [...] października 2003 r. Nr [...] w przedmiocie przeniesienia na inne stanowisko służbowe p o s t a n a w i a - odrzucić skargę -
H. C. złożyła skargę na decyzję Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej Nr [...] z dnia [...] października 2003 r. wraz z wnioskiem o wstrzymanie jej wykonania. Bezspornym jest, że skarżąca otrzymała decyzję w dniu 30 listopada 2003 r. Zaskarżona decyzja, zawierała zgodnie z art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. Nr 74, poz. 368 ze zm.) pouczenie o terminie i trybie wniesienia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Skarżąca pomimo pouczenia, wniosła skargę do Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej, który przekazał ją następnie do Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodka Zamiejscowego w P. w dniu 9 grudnia 2003 r. (data stempla pocztowego). Jeżeli zaś strona, wbrew wyraźnemu pouczeniu skierowała skargę do Sądu za pośrednictwem organu, to za datę złożenia skargi przyjmuje się datę przekazania skargi do Sądu przez ten organ. Tak więc skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego złożona została po terminie przewidzianym w art. 35, obowiązującej w momencie złożenia skargi do Sądu ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym.
Bezprzedmiotowy jest zatem wniosek skarżącej o wstrzymanie wykonania decyzji bowiem nie może on podlegać merytorycznemu rozpoznaniu w sytuacji gdyby skarga podlega odrzuceniu.
Wobec powyższego, na podstawie art. 58 § 1 pkt 2 ustawy 30 sierpnia 2002 r. -Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz.1270) w zw. z art. 97 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1271), należało postanowić jak w sentencji.