Akt odwołania ze stanowiska kierowniczego w administracji państwowej osoby powołanej na to stanowisko nie jest decyzją administracyjną i na akt ten nie przysługuje skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Natomiast w sytuacjach, o których mowa w art. 45 ust. 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych w brzmieniu nadanym przez ustawę z dnia 16 czerwca 1988 r. /Dz.U. nr 19 poz. 132 - art. 6/, osobie, która przed powołaniem na to stanowisko była urzędnikiem państwowym mianowanym przysługuje skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego na ostateczną decyzję administracyjną, odmawiającą mianowania na stanowisko równorzędne z zajmowanym przed powołaniem.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na rozprawie sprawy ze skargi Edwarda P. na pismo Ministra - Szefa Urzędu Rady Ministrów z dnia 31 sierpnia 1990 r. (...) w przedmiocie działalności Wojewody w C. postanowił skargę odrzucić.
Wojewoda w C. decyzją z dnia 20 maja 1985 r. na podstawie art. 139 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 1983 r. o systemie rad narodowych i samorządu terytorialnego /Dz.U. nr 41 poz. 185/ powołał Edwarda P. na stanowisko dyrektora Wydziału Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej Urzędu Wojewódzkiego w C. i jednocześnie zwolnił go z dotychczasowego zajmowania stanowiska zastępcy przewodniczącego Wojewódzkiej Komisji Planowania.
Tenże Wojewoda kolejną decyzją z dnia 28 maja 1990 r. na podstawie art. 70-72 i art. 30 par. 1 pkt 2 kodeksu pracy odwołał Edwarda P. ze stanowiska dyrektora Wydziału Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej, z zachowaniem 3-miesięcznego okresu wypowiedzenia.
Decyzję tę Edward P. zaskarżył do Sądu Administracyjnego, wnosząc o jej uchylenie lub zaoferowanie równorzędnego stanowiska kierowniczego.
Niezależnie od tego w dniu 6 sierpnia 1990 r. skierował skargę do Ministra - Szefa Urzędu Rady Ministrów na działalność Wojewody w C., w której "poinformował" Ministra "o praktykach stosowanych przez kierownictwo Urzędu Wojewódzkiego w C". W szczególności w skardze tej przedstawił przebieg swojej pracy zawodowej i jej ocenę, zawiadomił o odwołaniu go z zajmowanego ostatnio stanowiska i o tym, że oznajmiono mu, że nie ma dla niego żadnej pracy w Urzędzie Wojewódzkim. Tego rodzaju postępowania Wojewody ocenił jako brutalne i bezprawne, wymagające zweryfikowania przez Ministra - Szefa Urzędu Rady Ministrów w trybie nadzoru.
Naczelny Sąd Administracyjny - Ośrodek Zamiejscowy w Katowicach postanowieniem z dnia 9 października 1990 r. skargę Edwarda P. na odwołanie go ze stanowiska - odrzucił. W uzasadnieniu podkreślił, że akt administracyjny o odwołaniu nie jest decyzją administracyjną i w związku z tym na odwołanie to nie służy skarga do Sądu Administracyjnego.
Orzeczenie to jest prawomocne.
Minister - Szef Urzędu Rady Ministrów po rozpoznaniu skargi z dnia 6 sierpnia 1990 r. zawiadomił skarżącego pismem z dnia 31 sierpnia 1990 r., że skargę jego "na działalność Wojewody w C." uznał za niezasadną i nie znalazł podstaw do podjęcia działań w trybie nadzoru.
W piśmie tym wyjaśnił m. in., że w związku z reorganizacją Urzędu Wojewódzkiego w C., połączoną ze zmniejszeniem etatów, zaszła konieczność zmniejszenia zatrudnienia, które w myśl art. 57 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o terenowych organach rządowej administracji ogólnej /Dz.U. nr 21 poz. 123/ odbyło się na zasadach dotyczących likwidacji urzędu. W tych warunkach powołany przez skarżącego przepis art. 45 ustawy o pracownikach urzędów państwowych w brzmieniu nadanym w ustawie z dnia 16 czerwca 1988 r. - nie mógł mieć zastosowania.
Na pismo to skarżący wniósł skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego, w której wywodził, że przepis art. 57 cyt. ustawy z dnia 22 marca 1990 r. nie ogranicza uprawnień urzędnika państwowego wynikających z ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach państwowych, a zmniejszenie zatrudnienia w Urzędzie Wojewódzkim nie oznacza wcale, że urząd ten uległ likwidacji.
W odpowiedzi na skargę Minister - Szef Urzędu Rady Ministrów wniósł o jej odrzucenie. Podkreślił przy tym, że skarga rozpoznana była w trybie postanowienia w sprawach skarg i wniosków, a nie w trybie odwoławczym.