Rozwiązanie stosunku pracy z pracownikami zatrudnionymi w wyniku powołania uregulowane jest w przepisach kodeksu pracy i podlega jurysdykcji Sądu powszechnego - Sądu pracy.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na rozprawie sprawy ze skargi Janusza K. na decyzję Ministra Finansów z dnia 13 kwietnia 1999 r. (...) w przedmiocie odwołania ze stanowiska Inspektora Kontroli Skarbowej postanawia - odrzucić skargę.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarżący Janusz K. został odwołany przez Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej ze stanowiska inspektora kontroli w likwidowanym Urzędzie Kontroli Skarbowej z równoczesnym rozwiązaniem stosunku pracy z dniem 30 kwietnia 1999 r.
Zgodnie z treścią przepisów art. 8 ust. 1 pkt 3 i ust. 2, art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej /Dz.U. nr 100 poz. 442 ze zm./ inspektora kontroli skarbowej, który jest organem kontroli skarbowej powołuje i odwołuje Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej.
Przepis art. 42 ust. 1 cyt. wyżej ustawy określa przypadki odwołania inspektora z zajmowanego stanowiska, zaś w myśl art. 43 ustawy, w sprawach z zakresu stosunku pracy inspektorów kontroli skarbowej nie uregulowanych w ustawie o kontroli skarbowej odsyła do przepisów o pracownikach urzędów państwowych.
Powyższe odesłanie zawarte w przepisie art. 43 ustawy, o kontroli skarbowej do przepisów ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ obejmuje wszystkie przepisy tej ustawy dotyczące spraw nieuregulowanych w ustawie o kontroli skarbowej.
Zatem do inspektorów kontroli skarbowej pełniących funkcję organów kontroli skarbowej stosuje się również przepis art. 45 ust. 1 i 2 ustawy o pracownikach urzędów państwowych.
Zgodnie z dyspozycją przepisu art. 45 ust. 1 ustawy o pracownikach urzędów państwowych - przepisów ustawy dotyczących nawiązania i rozwiązania stosunku pracy nie stosuje się do osób powołanych do pełnienia funkcji organów administracji państwowej oraz na inne stanowiska kierownicze w administracji państwowej, w trybie określonym w przepisach szczególnych.
Zdaniem Sądu skarżący Janusz K. niewątpliwie był osobą powołaną do pełnienia funkcji organu kontroli skarbowej gdyż to wynika nie tylko z samego aktu powołania i odwołania ale z przytoczonych wyżej przepisów ustawy o kontroli skarbowej /art. 8 ust. 1 pkt 3 i ust. 3 ustawy/.
W tych warunkach do rozwiązania stosunku pracy ze skarżącym jako inspektorem kontroli skarbowej nie mógł mieć zastosowanie przepis art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy o pracownikach urzędów państwowych, a to z tego względu, że na przeszkodzie temu stał przepis art. 45 ust. 1 tej ustawy, który wyraźnie wyłącza spod działania przepisów ustawy o pracownikach urzędów państwowych dotyczących nawiązania i rozwiązania stosunku pracy między innymi, kategorię osób powołanych do pełnienia funkcji organów administracji państwowej.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie orzekającym w tej sprawie nie podziela poglądu - wyrażonego w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 marca 1995 r. II SA 112/95 oraz z dnia 18 stycznia 1994 r. II SA 2051/93 /ONSA 1994 Nr 4 poz. 165/, ale w stosunku do inspektora kontroli skarbowej nie ma zastosowania przepis art. 45 ustawy o pracownikach urzędów państwowych, gdyż inspektor kontroli skarbowej nie jest organem administracji państwowej.
Pogląd ten jako sprzeczny z semantyczną i celowościową wykładnią przepisów ustawy o kontroli skarbowej nie mógł być przyjęty obecnie jako wiążący.