Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Elżbieta Piechowiak po rozpoznaniu w dniu 23 października 2015 r. na posiedzeniu sprawy ze skargi E. M. na postanowienie Wojewody Kujawsko-Pomorskiego z dnia [...] lipca 2015 r., nr [...] w przedmiocie dopuszczenia do udziału w charakterze strony w postępowaniu administracyjnym postanawia 1. odrzucić skargę, 2. zwrócić E. M. ze Skarbu Państwa (Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy kwotę 100 (sto) złotych uiszczoną tytułem wpisu sądowego od skargi.
Postanowieniem z dnia [...] lipca 2015 r., nr[...], Wojewoda[...], na podstawie art. 123 § 1 i 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267 z późn. zm.), zwaną dalej K.p.a. odmówił dopuszczenia do udziału w charakterze strony E. M. w postępowaniu administracyjnym o wydanie decyzji, w oparciu o § 5 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych z dnia 1 marca 1945 r. uznając, że zespół pałacowo-parkowy o powierzchni [...] ha, stanowiący cześć majątku [...] nie podpadał pod działanie dekretu PKWN z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej. Jednocześnie organ wskazał, iż od niniejszego postanowienia nie służy zażalenie.
Na powyższe postanowienie E. M. reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika wywiódł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy wnosząc o jego uchylenie. Pełnomocnik skarżącego zarzucił miedzy innymi naruszenie art. 28 K.p.a. w związku z § 5 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych z dnia 1 marca 1945 r. w sprawie wykonania dekretu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej w zw. z art. 693 § 1 kc i art. 3531 kc poprzez błędne uznanie, iż stosunek zobowiązaniowy wynikający z umowy dzierżawy z dnia 28 grudnia 2012 r. oraz związanej z dnia bezpośrednio umowy inwestycyjnej zawartymi przez skarżącego z Agencją Nieruchomości Rolnych w [...] nie stanowi źródła interesu prawnego skarżącego w sprawie z wniosku spadkobierców byłego właściciela majątku[...], a w konsekwencji błędne uznanie, że skarżącemu nie przysługuje przymiot strony postępowania.
W odpowiedzi na skargę Wojewoda [...]wniósł o jej odrzucenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga podlegała odrzuceniu.
Na wstępie stwierdzić należy, że przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego nie przewidują wprost możliwości wydania postanowienia w przedmiocie odmowy dopuszczenia osoby do udziału w postępowaniu administracyjnym. W szczególności art. 28 K.p.a., określający pojęcie strony w postępowaniu, nie zawiera zapisów, z których należałoby wyprowadzić umocowanie do wydawania postanowień o dopuszczeniu do udziału w sprawie w charakterze strony określonych podmiotów.
Równocześnie zaznaczyć należy, iż uprawnienie takie nie wynika również z innych uregulowań K.p.a., za wyjątkiem art. 31 § 2 K.p.a., który to przepis stanowi m.in., że organ administracji publicznej postanowieniem dopuszcza do udziału w postępowaniu organizację społeczną. Na postanowienie o odmowie dopuszczenia do udziału w postępowaniu organizacji społecznej służy zażalenie. Tym samym brak jest podstawy prawnej do wydania także postanowienia w przedmiocie odmowy dopuszczenia do udziału w postępowaniu podmiotu nie będącego organizacją społeczną (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 czerwca 2007r. sygn. akt I OSK 855/07, wyroku NSA z dnia 2 lutego 2007r. sygn. akt II OSK 293/06).
Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy, brak jest podstaw do uznania postanowienia Wojewody [...] z dnia [...] lipca 2015 r., nr [...],, za postanowienie kończące postępowanie w sprawie. Nie stanowi ono również aktu z zakresu administracji publicznej dotyczącego uprawnienia wynikającego z przepisu prawa (art. 3 § 2 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sadami administracyjnymi (Dz. U. z 2012, poz. 270 ze zm.) zwaną dalej P.p.s.a., na które przysługuje skarga do sądu administracyjnego po uprzednim wezwaniu tego organu w terminie czternastu dni do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 i art. 53 § 2 P.p.s.a.).