Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Małgorzata Włodarska po rozpoznaniu w dniu 3 października 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi L. K. na zawiadomienie Komendanta Miejskiego Policji w [...] z dnia [...] sierpnia 2011 r., Nr [...] [...] w przedmiocie odmowy skierowania wniosku o ukaranie postanawia odrzucić skargę.
Pismem z dnia [...] września 2011r. L. K. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy skargę na zawiadomienie Komendanta Miejskiego Policji w [...] z dnia [...]sierpnia 2011 r., Nr [...][...]w przedmiocie odmowy skierowania wniosku o ukaranie.
W odpowiedzi na skargę Komendant Miejski Policji w [...] wniósł o jej odrzucenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy zważył, co następuje:
Skarga podlega odrzuceniu z przyczyn procesowych bez badania jej zarzutów merytorycznych. Sprawa, której dotyczy skarga nie mieści się bowiem we właściwości rzeczowej sądu administracyjnego określonej w art. 3 i 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., zwanej dalej "p.p.s.a.").
Zgodnie z treścią art. 3 § 1 i 2 ww. ustawy sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej, która obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
4 pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;
5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8) bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1-4a.
Jak wynika z akt sprawy, przedmiotem postępowania prowadzonego w niniejszej sprawie jest skarga L. K. na pismo Komendanta Miejskiego Policji w [...] z dnia [...] sierpnia 2011r., którym organ ten poinformował skarżącego, iż czynności wyjaśniające przeprowadzone w przedmiocie złożonego przez niego wniosku o ukaranie w sprawie popełnionego wykroczenia, z uwagi na przedawnienie, nie dały podstaw do skierowania wniosku do Sądu Rejonowego.
Zwrócić uwagę należy, iż podstawę prawną zakwestionowanego zawiadomienia stanowią przepisy ustawy z dnia 24 sierpnia 2001r. Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (t. jedn. Dz. U. z 2008r. Nr 133, poz. 848). Jak wskazał w odpowiedzi na skargę organ, zgodnie z art. 17 § 1 ww. ustawy, oskarżycielem publicznym we wszystkich sprawach o wykroczenia jest Policja, chyba że ustawa stanowi inaczej. Jeżeli natomiast nie zachodzą przesłanki określone w art. 27 Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia, osobie, która złożyła zawiadomienie o popełnieniu wykroczenia, przysługuje zażalenie do organu nadrzędnego na niewniesienie wniosku o ukaranie (art. 56a kodeksu). W niniejszej sprawie skarżący winien był skierować zatem skargę do Wojewódzkiego Komendanta Policji w [...], jako organu właściwego.
Wskazać trzeba, iż w niniejszej sprawie nie została wydana decyzja, ani postanowienie, jak również akt lub czynność inna, niż decyzja i postanowienie, podejmowane w sprawach indywidualnych, dotyczące uprawnień i obowiązków wynikających z przepisów prawa i mających charakter publicznoprawny, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a., zatem przedmiotowa sprawa nie może zostać poddana kontroli sądu administracyjnego.
W tym stanie rzeczy, stosownie do art. 58 § 1 pkt 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.), orzeczono, jak w sentencji postanowienia.