Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Elżbieta Piechowiak po rozpoznaniu w dniu 9 stycznia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. M. na decyzję Inspektor Transportu Drogowego z dnia [...] czerwca 2017 r., nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej postanawia odrzucić skargę.
Inspektor Transportu Drogowego decyzją z dnia [...] czerwca 2017 r., nr [...] nałożył na A. M. karę pieniężną w wysokości 5.000 zł z tytułu nierejestrowania za pomocą urządzenia rejestrującego lub cyfrowego urządzenia rejestrującego na wykresówce lub karcie kierowcy wskazań w zakresie prędkości, aktywności kierowcy i przebytej drogi. Z pouczenia zawartego w decyzji wynika, że stronie służy odwołanie do [...] Inspektora Transportu Drogowego w terminie 14 dni od dnia doręczenia kontrolowanemu decyzji, za pośrednictwem organu, który wydał decyzję.
Pismem z dnia 27 września 2017 r. A. M. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku skargę na powyższą decyzję zarzucając zaskarżonej decyzji naruszenie:
- przepisów postępowania, w szczególności art. 7 kpa w zw. z art. 77 i 80 kpa poprzez niewyjaśnieni stanu faktycznego oraz wyczerpujące zebranie i błędne rozpatrzenie całości materiału dowodowego ze szczególnym uwzględnieniem faktu czy kierowca w założonym czasie bez zbędnego wysiłku mógł wykonać zlecenie i czy uzasadnione było fałszowanie danych w tachografie,
- prawa materialnego, w szczególności art. 92 b i 92c ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym poprzez nieuwzględnienie w sprawie okoliczności i dowodów wskazujących, że jako przewoźnik nie miałem możliwości na powstanie naruszenia, a naruszenie nastąpiło wskutek zdarzeń i okoliczności, których nie mógł przewidzieć.
W związku z powyższym strona skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości.
W odpowiedzi na skargę Inspektor Transportu Drogowego wniósł o jej odrzucenie.
Postanowieniem z dnia 6 listopada 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bielskubiałej przekazał powyższą skargę według właściwości do WSA w Bydgoszczy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skargę należało odrzucić.
Zgodnie z art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) - zwanej dalej: "P.p.s.a.", warunkiem dopuszczalności skargi jest wyczerpanie środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącej w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie czy wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie (art. 52 § 2 P.p.s.a.).
Wyczerpanie środków zaskarżenia, o których mowa w przywołanym wyżej art. 52 § 2 P.p.s.a. przed złożeniem skargi do sądu administracyjnego, stanowi podstawową przesłankę dopuszczalności skargi, czyli warunek prawidłowego zaskarżenia określonego aktu. Obowiązek ten wynika z założenia, że Sąd nie wyręcza organów administracji wyższego stopnia i nie narusza podstawowej zasady dwuinstancyjności postępowania. Zasada dwuinstancyjności daje natomiast stronie prawo domagania się dwukrotnego merytorycznego rozpatrzenia jej sprawy przez dwa różne organy administrujące. Rangę tej zasady potwierdza art. 78 Konstytucji RP, w myśl którego "każda ze stron ma prawo do zaskarżenia orzeczeń i decyzji wydanych w pierwszej instancji".
W przedmiotowej sprawie strona skarżąca wystąpiła ze skargą na decyzję Inspektor Transportu Drogowego z dnia [...] czerwca 2017 r., nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej. Od decyzji tej skarżący powinien wnieść, zatem zgodnie z pouczeniem odwołanie do [...] Inspektora Transportu Drogowego. Inspektor Transportu Drogowego, działał w niniejszej sprawie jako organ I instancji i stąd też od wydanej decyzji przysługiwało stronie prawo wniesienia odwołania.
Skoro skarżący nie wykorzystał przysługujących jemu środków prawnych celem wzruszenia zaskarżonej decyzji, nie został spełniony formalny warunek wniesienia skargi do sądu. Powyższe skutkuje niedopuszczalnością merytorycznego rozpoznania skargi. Rozpoznanie takiej skargi przez Sąd stanowiłoby naruszenie fundamentalnej zasady dwuinstancyjności postępowania administracyjnego.
W świetle powyższego należy stwierdzić, że wniesiona skarga była niedopuszczalna i podlegała odrzuceniu.
O powyższym Sąd, działając na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 oraz § 3 P.p.s.a., orzekł w sentencji.