Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Powiatu w Sępólnie Krajeńskim w przedmiocie zmiany nazwy szkoły
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Jerzy Bortkiewicz po rozpoznaniu w dniu 21 stycznia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Komisji Międzyzakładowej WZZ "Solidarność-Oświata" w Więcborku na uchwałę Rady Powiatu w Sępólnie Krajeńskim z dnia 27 czerwca 2012 r., nr XXI/146/2012 w przedmiocie zmiany nazwy szkoły postanawia przywrócić termin do uzupełnienia braku formalnego skargi oraz do uiszczenia wpisu od skargi

Uzasadnienie

Skarżąca - Komisja Międzyzakładowa WZZ "Solidarność-Oświata" w Więcborku pismem z dnia 30 października 2013 r. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy skargę na uchwałę Rady Powiatu w Sępólnie Krajeńskim z dnia 27 czerwca 2012 r., nr XXI/146/2012w przedmiocie zmiany nazwy szkoły.

Pismami z dnia 18 grudnia 2013 r. skarżąca, na podstawie zarządzenia Przewodniczącej Wydziału II z dnia 9 grudnia 2013 r., została wezwana do uzupełnienia braku formalnego skargi poprzez złożenie dokumentu określającego umocowanie do reprezentowania strony skarżącej oraz do uiszczenia wpisu sądowego od skargi w wysokości 300 zł. Powyższe wezwania zawierały pouczenie, że nieuzupełnienie braku formalnego skargi jak i nieuiszczenie wpisu, w terminie 7 dni, spowoduje odrzucenie skargi.

Ze zwrotnego potwierdzenia odbioru ww. wezwań wynika, że zostały one doręczone na adres skarżącej w dniu 27 grudnia 2013 r.

W dniu 3 stycznia 2014 r. skarżąca uiściła należny od skargi wpis w wysokości 300 zł.

Pismem z dnia 14 stycznia 2014 r. przewodniczący Komisji Międzyzakładowej zwrócił się o przywrócenie mu terminu do wykonania ww. wezwań sądu. W uzasadnieniu wskazał, że w dniach 16-20 grudnia 2013 r. i 2-7 stycznia 2014 r. był chory na zapalenie krtani, co potwierdził kopią zwolnień lekarskich i jako jedyna osoba upoważniona do reprezentowania Komisji Międzyzakładowej nie mógł w związku z powyższym uzupełnić braków formalnych skargi w terminie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny, zważył co następuje.

Co do zasady, zgodnie z art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.) - dalej powoływana jako "P.p.s.a.", czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Zgodnie natomiast z art. 86 § 1 P.p.s.a. jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu.

Stosownie do przepisu art. 87 § 1 P.p.s.a. pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (§ 2 cytowanego przepisu). Zatem przywrócenie terminu do dokonania przedmiotowej czynności może nastąpić jedynie przy spełnieniu ustawowej przesłanki braku winy w uchybieniu terminu. Zgodnie natomiast z § 4 art. 87 P.p.s.a. równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie.

W niniejszej sprawie pełnomocnik skarżącej wniósł w dniu 14 stycznia 2014 r. o przywrócenie terminu do uzupełnienia braku formalnego skargi poprzez złożenie dokumentu określającego umocowanie do reprezentowania strony skarżącej oraz do uiszczenia wpisu sądowego od skargi. Termin do uzupełnienia braku formalnego skargi poprzez złożenie dokumentu określającego umocowanie do reprezentowania strony skarżącej oraz do uiszczenia wpisu sądowego od skargi upłynął 3 stycznia 2014 r., natomiast przyczyna uchybienia terminu ustała w dniu 7 stycznia 2014 r., a wniosek o przywrócenie terminu został wniesiony w dniu 14 stycznia 2014 r. Uznać zatem należy, że pełnomocnik skarżącej spełnił przesłanki wynikające z art. 87 § 1 i 4 P.p.s.a.

Kryterium braku winy jako przesłanka zasadności wniosku o przywrócenie terminu wiąże się z obowiązkiem strony do szczególnej staranności przy dokonaniu czynności procesowej. Przywrócenie nie jest więc dopuszczalne jeżeli strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa. O braku winy w niedopełnieniu obowiązku można mówić tylko w przypadku stwierdzenia, że dopełnienie obowiązku stało się niemożliwe z powodu przeszkody nie do przezwyciężenia.

Pełnomocnik skarżącej w dniach 16-20 grudnia 2013 r. i 2-7 stycznia 2014 r. przebywał na zwolnieniu lekarskim i w związku nie mógł należycie pełnić swoich obowiązków tym bardziej, że z zaleceń lekarskich wynikało, że pacjent musi leżeć.

W ocenie Sądu, wystarczającym środkiem uprawdopodabniającym brak winy w uchybieniu terminu są zaświadczenia lekarskie stwierdzające niezdolność do pracy we wskazanym okresie, a także pozwalające wnioskować, że stan zdrowia strony miał charakter poważny i uniemożliwiający codzienne funkcjonowanie. Dlatego też biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż pełnomocnik skarżącej uprawdopodobnił, iż uchybienie terminowi nastąpiło bez jego winy, a zatem spełnił również przesłankę wynikającą z art. 87 § 2 P.p.s.a.

Mając na uwadze powyższe okoliczności, Sąd na podstawie art. 86 § 1 P.p.s.a. postanowił jak w sentencji.

Strona 1/1