Przy ocenie wniosku o przywrócenie terminu Sąd powinien przyjąć obiektywny miernik staranności, której można wymagać od każdego należycie dbającego o swoje interesy. Zajęcie stanowiska odmiennego, uwzględniającego subiektywny miernik staranności, wprowadziłoby do stosunków procesowych element niepewności. Literatura i orzecznictwo do przeszkód uniemożliwiających terminowe dokonanie czynności z uwagi na różnorodność zjawisk życiowych zalicza przerwę w komunikacji, nagłą chorobę strony lub pełnomocnika, która nie pozwala na wyręczenie się inną osobą, powódź, pożar itp. Przywrócenie terminu nie jest dopuszczalne, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa.
W niniejszej sprawie, zdaniem Sądu, skarżąca nie uprawdopodobniła braku winy w uchybieniu terminu, przez co rozpatrywany wniosek o przywrócenie terminu nie zasługuje na uwzględnienie.
Skarżąca wniosek o przywrócenie terminu opiera na argumentacji, że "dopiero teraz dowiedziała się w sekretariacie sądu, że aby uzyskać wyrok i zaskarżyć go do NSA koniecznym jest złożenie wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku w terminie tygodnia od publikacji. Dotychczas żyłam w przekonaniu, że każde orzeczenie jest doręczane przez Sąd". W ocenie Sądu powyższe twierdzenie nie stanowi uprawdopodobnienia braku winy w dochowaniu terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku.
Odnosząc się do argumentu strony skarżącej, że nie została w zawiadomieniu o terminie rozprawy pouczona o możliwości ubiegania się o uzasadnienie wyroku w przypadku oddalenia skargi zauważyć należy, że skarżąca, w zawiadomieniu o rozprawie (k-8 akt, doręczonym stronie w dniu 13 marca 2015 r.) została w sposób prawidłowy pouczona nie tylko o terminie rozprawy, ale również o przysługujących jej uprawnieniach procesowych, jak i obowiązkach związanych z koniecznością złożenia wniosku o uzasadnienie wyroku oddalającego skargę. Wskazać przy tym należy, że w punkcie 3 pouczeń wskazane zostało, iż ogłoszenie wyroku oddalającego skargę wyznacza początek biegu terminu do złożenia wniosku o sporządzenia uzasadnienia. Była to zatem informacja, którą można było dostrzec na pierwszy rzut oka, a do tego sprecyzowana w sposób jasny, czytelny i nie mogący budzić wątpliwości co do tego, jakie skutki procesowe wiążą się z wydaniem wyroku oddalającego skargę. Takie pouczenie wypełnia nałożony dyspozycją art. 6 p.p.s.a, obowiązek udzielania przez sąd stronom występującym w sprawie bez adwokata lub radcy prawnego potrzebnych wskazówek, co do czynności procesowych i pouczania ich o skutkach prawnych tych czynności i skutkach zaniedbań.
W świetle powyższego, rzeczą skarżącej należycie dbającej o własne sprawy było dowiedzenie się po terminie rozprawy, choćby telefonicznie, czy rozprawa, o której strona została powiadomiona odbyła się oraz, czy i ewentualnie jakie zapadło na niej rozstrzygnięcie. Podjęcie choćby tej prostej czynności pozwoliłoby skarżącej na otrzymanie stosownych informacji i dokonanie odpowiednich czynności procesowych zmierzających do uzyskania uzasadnienia wydanego wyroku. Skarżąca nie powołała się na żadne okoliczności wyłączające możliwość telefonicznego skontaktowania się z sądem. Brak takiego działania należy natomiast traktować jako brak należytej staranności skarżącej w dbałości o własne sprawy. W konsekwencji uznać należało, że skarżąca nie uprawdopodobniła braku winy w uchybieniu terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku.
Z powyższych względów Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy, nie znajdując podstaw do uwzględnienia wniosku, na mocy art. 86 § 1 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia.