Zażalenie na postanowienie WSA w Bydgoszczy w sprawie ze skargi na decyzję SKO , nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Jerzy Bortkiewicz po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym zażalenia B. O. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 20 listopada 2018 r. sygn. akt II SA/Bd 234/18 w sprawie ze skargi B. O. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] grudnia 2017 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości postanawia odrzucić zażalenie.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sądu Administracyjny w Bydgoszczy postanowieniem z dnia 20 listopada 2018 r. sygn. akt II SA/Bd 234/18 utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie referendarza sądowego z dnia 13 września 2018 r. przyznające B. O. - skarżącej prawo pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz oddalające wniosek w pozostałym zakresie.

Odpis tego orzeczenia został doręczony skarżącej w dniu 12 grudnia 2018 r.

W dniu 13 grudnia 2018 r. (data nadania przesyłki w placówce pocztowej) skarżąca wniosła pismo zatytułowane "skarga na postanowienie Sądu" wyrażające jej niezadowolenie z otrzymanego postanowienia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Na wstępie należy zaznaczyć, że pismo skarżącej nadane w dniu 13 grudnia 2018r. zostało potraktowane jako zażalenie na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 20 listopada 2018 r. i jako takie podlega odrzuceniu.

Zgodnie bowiem z art. 197 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018, poz. 1302 zwanej dalej: P.p.s.a.) zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego przysługuje na postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego w przypadkach przewidzianych w ustawie, a ponadto na postanowienia, szczegółowo wymienione w pkt 1-10 tego przepisu. Jeżeli zaś chodzi o kwestię prawa pomocy, to w myśl art. 258 § 1 i § 4 P.p.s.a. czynności w zakresie przyznania prawa pomocy wykonuje, co do zasady, referendarz sądowy, a środkiem odwoławczym przysługującym od jego postanowień i zarządzeń jest sprzeciw (art. 259 P.p.s.a.). Sprzeciw ten rozpoznaje sąd, który zgodnie z art. 260 § 1 P.p.s.a., wydaje postanowienie, w którym zaskarżone zarządzenie lub postanowienie referendarza sądowego zmienia albo utrzymuje w mocy. Jak stanowi zaś § 2 tego przepisu w sprawach, o których mowa w § 1, wniesienie sprzeciwu od zarządzenia lub postanowienia referendarza sądowego wstrzymuje jego wykonalność. Sąd orzeka jako sąd drugiej instancji, stosując odpowiednio przepisy o zażaleniu.

Skoro więc właściwy miejscowo sąd, w którym orzeka referendarz, od którego postanowienia wniesiono sprzeciw, rozpoznając ten środek odwoławczy orzeka jako sąd drugiej instancji, stosuje odpowiednio przepisy o zażaleniu, to wydane przez niego postanowienie, na podstawie art. 260 P.p.s.a. jest prawomocne i nie służy już od niego żaden środek zaskarżenia. Na marginesie należy też dodać, że prawo do wniesienia zażalenia na takie rozstrzygnięcia nie wynika w tym przypadku także z żadnego przepisu szczególnego.

W niniejszej sprawie postanowienie Sądu z dnia 20 listopada 2018 r., utrzymujące w mocy postanowienie referendarza sądowego, z dnia 13 września 2018., było prawomocne, w związku z tym skarżącej nie przysługiwało prawo do wniesienia od niego zażalenia.

Zgodnie z art. 197 § 2 P.p.s.a. do postępowania toczącego się na skutek zażalenia stosuje się odpowiednio przepisy o skardze kasacyjnej, z wyłączeniem art. 185 § 2. Jak stanowi natomiast art. 178 P.p.s.a. wojewódzki sąd administracyjny odrzuci na posiedzeniu niejawnym skargę kasacyjną wniesioną po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalną, jak również skargę kasacyjną, której braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie.

Mając na uwadze więc fakt, że zażalenie skarżącej jest niedopuszczalne, gdyż taki środek odwoławczy nie przysługuje od prawomocnych postanowień, Sąd, na podstawie art. 197 § 2 P.p.s.a., w zw. z art. 178 P.p.s.a., odrzucił przedmiotowe zażalenie.

Strona 1/1