Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Grzęda Sędzia WSA Elżbieta Piechowiak Asesor WSA Mirella Łent (spr.) Protokolant Magdalena Gadecka po rozpoznaniu w dniu 2 czerwca 2004 r. na rozprawie sprawy ze skargi Lilianny Cz. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] 2004 r. Nr [...] w przedmiocie zasiłku stałego postanawia umorzyć postępowanie
II SA/Bd 293/04
U Z A S A D N I E N I E
[...] 2004r. została złożona przez Liliannę Cz. skarga na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] 2004r., nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Kierownika Rejonowego Ośrodka Pomocy Społecznej w B. z dnia [...] 2003r. Nr [...] w sprawie zasiłku stałego.
W skardze zarzucono, że pomoc jest nieadekwatna do sytuacji materialnej, oraz oparta na błędnie ustalonym stanie faktycznym.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na decyzje administracyjne ( art.3 § 2 pkt 1) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz.U. Nr 153, poz. 1270)). Kontrola ta obejmuje badanie decyzji pod względem jej zgodności z prawem w zakresie art. 145 § 1cyt ustawy i działając w jej ramach Sąd uwzględnia skargę na decyzję lub postanowienie, gdy stwierdzi: naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego, inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Ponadto stwierdza nieważność decyzji lub postanowienia w całości lub w części, jeżeli zachodzą przyczyny określone wart. 156 Kodeksu postępowania administracyjnego lub w innych przepisach lub stwierdza wydanie decyzji lub postanowienia z naruszeniem prawa, jeżeli zachodzą przyczyny określone w
Kodeksie postępowania administracyjnego lub w innych przepisach.
Z dniem l maja 2004r., przestała obowiązywać ustawa z dnia 29 listopada
1990r. o pomocy społecznej (Dz. U. tj. z 1998r., Nr 64 poz. 414 ze zm.), która stanowiła podstawę zaskarżonej decyzji. W jej miejsce ustanowiono nowy akt prawny - ustawę z dnia 12 marca 2004r. o pomocy społecznej (Dz.U. Nr 64, poz.
593), w wyniku której przebudowano system pomocy społecznej i ustanowiono nowy uproszczony katalog świadczeń, nowe propozycje rozwiązań prawnych i nowe instrumenty, jakimi dysponować będą pracownicy socjalni.
W konsekwencji, zgodnie z art. 149 ust. 1 cyt. ustawy z 2004r., z dniem 1 maja 2004r., wygasły decyzje wydane na podstawie cyt. ustawy z 1990r., a więc również wygasła zaskarżona decyzja.
Konsekwencją był również zapis intertemporalny zawarty wart. 150 cyt.
ustawy, iż do spraw wszczętych a nie zakończonych przed 1 maja 2004r. stosuje się przepisy ustawy nowej.
Mając na względzie powyższe przepisy Sąd stwierdził, że bezprzedmiotowym w sprawie stała się kontrola zaskarżonej decyzji pod względem jej zgodności z prawem, które przestało obowiązywać i nie może już mieć zastosowania w sprawie o przyznaniu zasiłku celowego. W tak zmienionym stanie prawnym - brak decyzji oraz bezcelowość dokonania oceny prawnej według przepisów nie mających już zastosowania, postępowanie stało się bezprzedmiotowe.
Mając na względzie powyższe oraz art. 161 § 1 pkt 3) ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak w sentencji.