Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Grzęda Sędzia WSA Grażyna Malinowska-Wasik Asesor WSA Anna Klotz (spr.) Protokolant Magdalena Flinik po rozpoznaniu w dniu 7 lipca 2004 r. na rozprawie sprawy ze skargi Łucji G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] 2004 r. Nr [...] w przedmiocie świadczenia finansowego z pomocy społecznej postanawia umorzyć postępowanie
W dniu [...] 2004 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. wydało decyzję nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Kierownika Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w M. Nr [...] z dnia [...] 2004 r., na mocy której skarżącej została przydzielona pomoc w postaci częściowego pokrycia kosztów wyżywienia w Internacie od dnia [...] 2004 r. do dnia [...] 2004 r. w wysokości 100 zł miesięcznie.
Skarżąca wskazała w odwołaniu, że przyznana kwota jest za niska. Powołała się na trudną sytuację finansową. Uważa, że organ nie powinien przy obliczaniu dochodu rodziny brać pod uwagę dochodów męża, gdyż wniosła sprawę do sądu powszechnego o separację i z mężem nic ją nie łączy.
Organ odwoławczy nie uwzględnił żądania skarżącej i utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.
Uzasadnił rozstrzygnięcie tym, że oprócz dochodu rodziny skarżącej kieruje się przy orzekaniu celem przyznania świadczenia oraz możliwościami finansowymi pomocy społecznej.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, zarzuty sprowadzają się do podkreślenia bardzo trudnej sytuacji finansowej skarżącej.
W odpowiedzi na skargę organ wnosi o oddalenie skargi jako nieuzasadnionej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na decyzje administracyjne ( art.3 § 2 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153, poz. 1270). Kontrola ta obejmuje badanie decyzji pod względem jej zgodności z prawem w zakresie art. 145 § 1 cyt. ustawy i działając w jej ramach Sąd uwzględnia skargę na decyzję lub postanowienie, gdy stwierdzi: naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego, inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Ponadto stwierdza nieważność decyzji lub postanowienia w całości lub w części, jeżeli zachodzą przyczyny określone w art. 156 Kodeksu postępowania administracyjnego lub w innych przepisach lub stwierdza wydanie decyzji lub postanowienia z naruszeniem prawa, jeżeli zachodzą przyczyny określone w Kodeksie postępowania administracyjnego lub w innych przepisach.
Z dniem 1 maja 2004r., przestała obowiązywać ustawa z dnia 29 listopada 1990r. o pomocy społecznej (Dz. U. t.j. z 1998r., Nr 64 poz. 414 ze zm.), która stanowiła podstawę prawną wydania zaskarżonej decyzji. W jej miejsce ustanowiono nowy akt prawny - ustawę z dnia 12 marca 2004r. o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 64, poz. 593), w wyniku której przebudowano system pomocy społecznej i ustanowiono nowy uproszczony katalog świadczeń, nowe propozycje rozwiązań prawnych i nowe instrumenty, jakimi dysponować będą pracownicy socjalni.
W konsekwencji, zgodnie z art. 149 ust. 1 cyt. ustawy z 2004r., z dniem 1 maja 2004r., wygasły decyzje wydane na podstawie cyt. ustawy z 1990r., a więc również wygasła zaskarżona decyzja.
Mając na względzie powyższe przepisy Sąd stwierdził, że bezprzedmiotowym w sprawie stała się kontrola zaskarżonej decyzji pod względem jej zgodności z prawem, które przestało obowiązywać i nie może już mieć zastosowania w sprawie o przyznaniu zasiłku celowego. W tak zmienionym stanie prawnym - brak decyzji oraz bezcelowość dokonania oceny prawnej według przepisów nie mających już zastosowania, postępowanie stało się bezprzedmiotowe.
Mając na względzie powyższe oraz art. 161 § 1 pkt 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak w sentencji.