Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Klotz Sędziowie Sędzia WSA Renata Owczarzak Sędzia WSA Grzegorz Saniewski (spr.) Protokolant Maciej Hoffman po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 4 czerwca 2013 r. wniosku Stowarzyszenia A w B. o dopuszczenie do udziału w sprawie w sprawie ze skargi U. N. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w B. z dnia [...] stycznia 2013 r. nr [...] w przedmiocie rozbiórki postanawia odmówić dopuszczenia Stowarzyszenia A w B. do udziału w sprawie.
Na rozprawie w dniu 29 maja 2012 r. Stowarzyszenie zwykłe "[...]" z siedzibą w B. (zwanego dalej również Stowarzyszeniem), w imieniu którego działał Z. G. , złożyło wniosek o dopuszczenie tegoż Stowarzyszenia do udziału w sprawie ze skargi U. N. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] w przedmiocie rozbiórki, załączając do akt sprawy regulamin Stowarzyszenia oraz informację, że zostało ono wpisane do właściwej ewidencji stowarzyszeń.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do art. 33 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270; zwanej w skrócie "p.p.s.a.") osoba, która brała udział w postępowaniu administracyjnym, a nie wniosła skargi, jeżeli wynik postępowania sądowego dotyczy jej interesu prawnego, jest uczestnikiem tego postępowania na prawach strony. Zgodnie zaś z art. 33 § 2 p.p.s.a. zdanie pierwsze udział w charakterze uczestnika może zgłosić również osoba, która nie brała udziału w postępowaniu administracyjnym, jeżeli wynik tego postępowania dotyczy jej interesu prawnego, a także organizacja społeczna, o której mowa w art. 25 § 4, w sprawach innych osób, jeżeli sprawa dotyczy zakresu jej statutowej działalności.
Zgodnie z powyższą normą prawną udział w charakterze uczestnika może zgłosić organizacja społeczna, o której mowa w art. 25 § 4 p.p.s.a. w sprawach innych osób, jeżeli sprawa dotyczy zakresu jej statutowej działalności, a z kolei przepis art. 25 § 4 p.p.s.a. przyznaje zdolność sądową organizacjom społecznym, choćby nie posiadały one osobowości prawnej, w zakresie ich statutowej działalności w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób.
Sąd administracyjny badając zgłoszony w trybie art. 33 § 2 p.p.s.a. wniosek o dopuszczenie określonej organizacji do udziału w sprawie winien sprawdzić, czy spełnione są warunki formalno- prawne, tj. czy organizacja jest powołana zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa powszechnie obowiązującego, czy zakres działalności statutowej uwzględnia charakter rozstrzyganej sprawy sądowoadministracyjnej oraz czy udział tej organizacji odpowiada celowi sądownictwa administracyjnego, tj. czy sprzyja realizacji "sądowej kontroli administracji" i wreszcie, czy organizacja realizuje cel publiczny, do którego została powołana.
Rozważając cytowane przepisy Sąd w niniejszym składzie podziela pogląd zaprezentowany w postanowieniu Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 października 2012 r. (sygn. akt II OZ 864/12 opubl. w LEX pod nr 1270309), że art. 33 § 2 i art. 25 § 4 p.p.s.a powinny być interpretowane ściśle. Za koniecznością takiej interpretacji przemawiają cele, jakim służy funkcjonowanie systemu sądownictwa administracyjnego. Uwzględnić należy fakt, iż postępowanie sądowoadministracyjne nakierowane przede wszystkim na ochronę indywidualnego interesu stron żądających od sądu administracyjnego ochrony swojego interesu prawnego, musi zmierzać do zapewnienia takim jednostkom prawa do sprawiedliwej procedury, w której reprezentacja jednej ze stron postępowania nie otrzymuje większej ochrony prawnej niż strona przeciwna. Dążenie to przemawia przeciwko rozszerzającej wykładni omawianego przepisu i szerokiego dopuszczenia do udziału w postępowaniu sądowym innych podmiotów. Wymóg art. 33 § 2 p.p.s.a. dotyczący "statutowej działalności" organizacji społecznej, konieczny dla ustalenia, iż działalność ta dotyczy interesów prawnych innych osób winien się mieścić w zakresie celów statutowych i powinien być on interpretowany ściśle, co oznacza, że działalności takiej nie można domniemywać z ogólnych zapisów określających cele stowarzyszenia. Wypełnienie analizowanego wymagania powinno wynikać z celów statutowych stowarzyszenia, a realizacja tychże celów nie może następować poprzez czynności naruszające prawo