Wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi na pismo Wojewody [...] w przedmiocie pozostawienia bez rozpoznania wniosku o potwierdzenie prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza granicami kraju postanowił: oddalić wniosek.
Sentencja

Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy Michał Kujawa po rozpoznaniu w dniu 3 marca 2011r. na posiedzeniu niejawnym wniosku T. O. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi na pismo Wojewody [...] z dnia [...] czerwca 2010r., nr [...] w przedmiocie pozostawienia bez rozpoznania wniosku o potwierdzenie prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza granicami kraju postanowił: oddalić wniosek.

Inne orzeczenia o symbolu:
6079 Inne o symbolu podstawowym 607
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewoda
Uzasadnienie

W dniu 2 marca 2011r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wpłynął kolejny wniosek (formularz PPF) T. O. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym tj.: zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia adwokata. Konieczność przyznania prawa pomocy wnioskodawca uzasadnił trudną sytuacją finansową i zdrowotną. Prowadzi samodzielnie gospodarstwo domowe. Posiada mieszkanie o powierzchni 46,99 m2. Podał, że utrzymuje się ze świadczenia emerytalnego w wysokości 2.980,48 zł miesięcznie. Ponadto do wniosku załączył wykaz wydatków ponoszonych miesięcznie oraz rocznie. Oświadczył, że nie posiada oszczędności oraz papierów wartościowych.

Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego zważył, co następuje:

Należy zaznaczyć, iż prawo pomocy obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego. Ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego w ramach prawa pomocy jest równoznaczne z udzieleniem pełnomocnictwa ( art. 244 § 1 i § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm., zwanej dalej p.p.s.a.).

Przepis art. 245 p.p.s.a. przewiduje możliwość przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym lub częściowym. Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika w sytuacji, kiedy osoba fizyczna wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania (art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a.). Z kolei prawo pomocy w zakresie częściowym (art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a.) polega na zwolnieniu tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tyko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego. Następuje w sytuacji, jeżeli osoba fizyczna wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania dla siebie i rodziny.

W świetle przedstawionej przez zainteresowanego sytuacji majątkowej, rodzinnej oraz możliwości płatniczych uznano, iż nie wykazał ona zasadności swojego wniosku. Skarżący nie wskazał żadnych okoliczności, które wskazywałyby na to, że ponosi ponadprzeciętne wydatki. Podkreślenia wymaga, że decydując o przyznaniu prawa pomocy referendarz sądowy kieruje się tylko sytuacją majątkową skarżącego nie zaś skomplikowaniem sprawy.

Istotne w przedmiotowej sprawie jest również i to, że strona skarżąca wystąpiła o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym zaś przepis wyraźnie wskazuje, że w tym stanie rzeczy powinna wykazać, że nie posiada jakichkolwiek środków pieniężnych. Tymczasem uzyskuje miesięcznie dochód w wysokości wskazanej powyżej - tym samym nie spełnia wymagań zawartych w ww. przepisie.

Stwierdzić należy, że strona ponosi wydatki związane ze swym utrzymaniem, co nie jest kwestionowane. Z drugiej jednak strony wymaga podkreślenia, że udzielenie stronie prawa pomocy jest formą jej dofinansowania z budżetu państwa i przez to powinno się sprowadzać do wypadków, w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu sądowym jest rzeczywiście niemożliwe. Przyjęcie przez stronę skarżącą innego priorytetu w wydatkach nie może stanowić podstawy do uznania, że Skarb Państwa winien kredytować wydatki związane z prowadzeniem przez stronę skarżącą procesów sądowych.

Kolejną kwestią jest wyznaczenie pełnomocnika z urzędu. W tym przypadku również pod uwagę jest brany jedynie czynnik majątkowy a nie czynnik skomplikowania sprawy. Podobnie jak w przypadku zwolnienia od kosztów sądowych strona nie wykazała, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów w celu ustanowienia pełnomocnika bez uszczerbku w swoim utrzymaniu.

Należy wyraźnie podkreślić, że zwracając się z ponownym wnioskiem o przyznanie prawa pomocy skarżący nie wykazał, aby jego sytuacja majątkowa, finansowa czy rodzinna uległa zmianie, a wręcz przeciwnie przesłany przez niego formularz PPF i załącznik przedstawia niemal identyczne dane, które zostały zawarte w formularzu PPF nadesłanym w dniu 2 czerwca 2010r. i następnie uzupełnionym 20 lipca 2010r.

W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 246 § 1 pkt 1 oraz art. 258 § 2 pkt 7 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi postanowiono jak w sentencji.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6079 Inne o symbolu podstawowym 607
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewoda