Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Elżbieta Piechowiak po rozpoznaniu w dniu [...] lutego 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. S. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji Wojewody z dnia [...] października 2016 r., nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji w sprawie statusu osoby bezrobotnej i prawa do zasiłku dla bezrobotnych oraz odmowa uznania za osobę bezrobotną i przyznania prawa do zasiłku dla bezrobotnych postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Przedmiotem skargi M. S. (dalej: skarżąca) jest oznaczona w sentencji decyzja Wojewody [...] którą utrzymano w mocy decyzję Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] września 2016 r., nr [...] orzekającą o: uchyleniu decyzji Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] stycznia 2015 r., nr [...] o uznaniu skarżącej z dniem [...] stycznia 2015r. za osobę bezrobotną z prawem do zasiłku od dnia [...] stycznia 2015r. w wysokości 80% wysokości zasiłku i odmowie uznania skarżącej za bezrobotną od dnia [...] stycznia 2015 r. oraz o odmowie przyznania prawa do zasiłku dla bezrobotnych.
W skardze z dnia [...] grudnia 2016 skarżąca zawarła m.in. wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, podnosząc, że w przypadku nieuwzględnienia tego wniosku istnieje niebezpieczeństwo spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718), dalej: p.p.s.a., Sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Odmowa wstrzymania wykonania aktu lub czynności przez organ nie pozbawia skarżącego złożenia wniosku do sądu. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy. Na tle orzecznictwa sądowego ukształtował się pogląd, że powodem wstrzymania wykonania aktu może być prawdopodobieństwo wyrządzenia stronie skarżącej niepowetowanej szkody na skutek wykonania aktu, który następnie przez tenże sąd zostałby wzruszony w wyniku uwzględnienia skargi. Przez pojęcie wykonania aktu administracyjnego należy rozumieć spowodowanie w sposób dobrowolny lub doprowadzenie w trybie egzekucji do takiego stanu rzeczy, który jest zgodny z treścią aktu (J. P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, Warszawa 2004 r., s. 122). Zatem nie każdy akt administracyjny kwalifikuje się do wykonania i nie każdy wymaga wykonania. Zasadą jest, że z przymiotu wykonalności nie korzystają wszelkie akty administracyjne odmowne ( zob. postanowienie NSA z dnia 6 grudnia 2007 r., II GZ190/07, publ. CBOSA, postanowienie NSA z dnia 23 lipca 2009 r., II FZ 282/08, LexPolonica nr 2253300).
Przedmiotem zaskarżenia w niniejszej sprawie jest decyzja o odmowie uznania skarżącej za osobę bezrobotną i odmowie przyznania prawa do zasiłku, która nie kreuje żadnych obowiązków ani też nie daje skarżącej żadnych uprawnień. Tym samym, trudno mówić w tym przypadku o wykonalności takiej decyzji w opisanym wyżej rozumieniu. Brak jest więc podstaw do uwzględnienia złożonego wniosku i udzielenia stronie tzw. ochrony tymczasowej.
W ocenie Sądu wykonanie zaskarżonej decyzji w omawianej sprawie nie spowoduje zatem negatywnych konsekwencji dla skarżącej, nie grozi także powstaniem nieodwracalnych skutków oraz wyrządzeniem znacznej szkody. Chodzi tutaj o taką szkodę (majątkową, a także niemajątkową), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Będzie to miało miejsce w takich wypadkach, gdy grozi utrata przedmiotu świadczenia, a który wskutek swych właściwości nie może być zastąpiony jakimś innym przedmiotem, a jego wartość pieniężna nie przedstawiałaby znaczenia dla skarżącego lub gdyby zachodziło niebezpieczeństwo poniesienia straty na życiu i zdrowiu (zob. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 grudnia 2004 r. sygn. akt GZ 138/2004).