Wojewódzki Sad Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Grzęda (spr.), Sędzia WSA Grażyna Malinowska-Wasik, Asesor WSA Mirella Łent, Sędzia WSA, Protokolant Magdalena Gadecka, po rozpoznaniu w dniu 2 września 2004r. na rozprawie sprawy ze skargi Joanny D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] 2004r, nr [...] w przedmiocie zasiłku stałego p o s t a n a w i a umorzyć postępowanie
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. decyzją z dnia
[...] 2004., wydaną na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz.U. Nr 64, poz. 414 ze zm.) po rozpatrzeniu odwołania Joanny D. od decyzji Kierownika Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej ROPS [...] w B. z dnia [...] 2004 r. Nr [...] w sprawie przyznania zasiłku stałego utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
Od powyższej decyzji Joanna D. złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy.
W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o oddalenie skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z przepisem art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269) Sąd, orzekając w sprawach skarg na decyzje administracyjne, bada zgodność zaskarżonych decyzji z prawem.
W niniejszym postępowaniu przedmiotem rozpoznania jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] 2004 r., w sprawie przyznania zasiłku stałego uregulowanej przepisami ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomoc społecznej (Dz. U. z 1998 r. Nr 64, poz. 414 ze zm.).
Z dniem 1 maja 2004 r. wymieniona ustawa straciła moc. Wchodząca natomiast w tym dniu w życie ustawa z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U.
z 2004 r. Nr 64, poz. 593 ze zm.) zawiera w przepisie art. 149 zapis, zgodnie z którym z dniem wejścia w życie omawianej ustawy wygasają decyzje wydane na podstawie ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej, z wyjątkiem decyzji ściśle określonych ustawą.
W rozpoznawanej sprawie oznacza to, że zaskarżona decyzja wygasła z mocy prawa (ex lege), co jest równoznaczne z tym, że od dnia 1 maja 2004 r. wyeliminowana ona została z obrotu prawnego.
W konsekwencji powoduje to bezprzedmiotowość postępowania sądowoadministracyjnego w rozumieniu przepisu art. 161 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30.08.2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 - dalej zwanej p.p.s.a.).
Potwierdzeniem dla takiego stanowiska jest teza zawarta w komentarzu J. P. Tamo - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Lexis Nexis W-wa 2004 (str. 235).
Wprawdzie z istoty kasacyjnych kompetencji Sądu Administracyjnego wynika, że sprawa jest rozpatrywana na podstawie stanu faktycznego i prawnego w dniu wydania zaskarżonej decyzji, to jednocześnie Sąd w konkretnej sprawie musiał uwzględnić zmianę stanu prawnego sprawiającą, że przedmiotowa decyzja przestała istnieć.
Zaznaczyć w tym miejscu należy, że rzeczą Sądu w postępowaniu rozpoznawczym byłoby zbadanie zaskarżonej decyzji pod względem jej zgodności z prawem.
W sytuacji, gdy nie występuje niezgodność decyzji z prawem, jaka uzasadniałaby wydanie orzeczenia o uchyleniu, stwierdzeniu nieważności lub niezgodności z prawem - Sąd skargę oddala na podstawie art. 151 p.p.s.a.
Trzeba mieć przy tym na uwadze, że skutkiem proceduralnym wyroku oddalającego skargę jest w istocie utrzymanie w mocy zaskarżonej decyzji. W sytuacji natomiast, gdy skarga podlega uwzględnieniu, Sąd uchyla zaskarżony akt (decyzję) w całości lub w części, albo stwierdza jego nieważność, bądź stwierdza jego wydanie z naruszeniem prawa (art. 145 §