Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący Asesor WSA Mirella Łent (spr.), , , po rozpoznaniu w dniu 23 czerwca 2004 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku Wandy F. w przedmiocie przywrócenia terminu do uzupełnienia braków skargi z 30 kwietnia 2004 r. p o s t a n a w i a odmówić przywrócenia terminu
[...] 2004r., Wanda F. złożyła skargę nie określając w niej jakiej dotyczy ona decyzji czy postanowienia, innego aktu lub czynności.
Zgodnie z art. 57.§ l ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz.u. Nr 153, poz. 1270)), skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności.
Na zarządzenie przewodniczącego wezwano do uzupełnienia wskazanego braku w terminie 7 dni od otrzymania pisma.
Wanda F. nie uzupełniła w wskazanego braku w terminie i Wojewódzki Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 28 stycznia 2004r., sygn. akt. SA/Bd 3435/03, odrzucił skargę.
27 maja 2004r., Wanda F., złożyła pismo, w którym tłumaczy powód nie uzupełnienia skargi. Jednocześnie nie dopełniła czynności, która nie została dokonana w terminie.
Zgodnie z art. 87 cyt. ustawy, pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu, a w piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi. Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie.
Skoro Wanda F. składając wniosek o przywrócenie terminu nie wskazała, jakiego aktu czy czynności dotyczy jej skarga, tym samym nie dopełniła obowiązku umożliwiającego Sądowi przywrócenie terminu i tym samym dalsze rozważania na temat zasadności wniosku są zbędne.
Mając na względzie powyższe rozważania, oraz art. 87 § 4 cyt. ustawy oraz art. 86 § 3 cyt. ustawy, Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji.