Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Jarosław Wichrowski po rozpoznaniu w dniu 10 października 2011 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A.G. o sprostowanie uzasadnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 22 lipca 2011r. wydanego w sprawie o sygn. II SA/Bd 604/11 ze skargi A.G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] kwietnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku rodzinnego wraz z dodatkami postanawia odmówić sprostowania uzasadnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 22 lipca 2011r. wydanego w sprawie o sygn. II SA/Bd 604/11.
Wyrokiem z dnia 22 lipca 2011r., po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 lipca 2011r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy, w sprawie ze skargi A.G.na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] kwietnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku rodzinnego wraz z dodatkami, uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy D. z dnia [...] kwietnia 2011r. Nr [...], stwierdzając jednocześnie, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu.
Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczono skarżącej w dniu 12 września 2011r.
Pismem z dnia 21 września 2011r. skarżąca wniosła o sprostowanie sporządzonego w niniejszej sprawie uzasadnienia z uwagi na, jak wskazała, błędne przyjęcie przez sąd okresu zasiłkowego na jaki ubiegała się o zasiłek, był to bowiem okres zasiłkowy [...]/[...], a nie jak przyjęto w treści uzasadnienia - [...]/[...].
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 156 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), Sąd może z urzędu sprostować w wyroku niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne oczywiste omyłki.
Sprostowanie wyroku może nastąpić z urzędu i na wniosek strony, stanowi konstrukcję procesową, która ma na celu naprawienie wadliwości orzeczenia przez nadanie orzeczeniu takiego brzmienia, jakie sąd zamierzał, która jednocześnie nie może prowadzić do zmiany lub uchylenia tego orzeczenia. Sprostowaniu podlegają wadliwości występujące zarówno w samej sentencji, jak i uzasadnieniu orzeczenia (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 15 kwietnia 1982 r., sygn. akt I PZ 7/82). Przedmiotem sprostowania mogą być wyłącznie ujawnione w orzeczeniu niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe albo inne oczywiste omyłki. Oczywistość omyłki pisarskiej, rachunkowej lub innej wyraża się natomiast tym, że jest ona natychmiast rozpoznawalna, nie budzi wątpliwości i jednoznacznie wynika z treści orzeczenia. Podlegające sprostowaniu nieprawidłowości muszą mieć charakter oczywisty, tzn. niebudzący wątpliwości, bezsporny, pewny.
Analizując złożony w niniejszej sprawie wniosek o sprostowanie uzasadnienia, zwrócić uwagę należy, że zmierza on do zmiany jego treści, co jest niedopuszczalne. Jak wskazał Naczelny sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 19 października 2010r., sygn. akt II OZ 1039/10, LEX nr 743559, sprostowanie w żadnym wypadku nie może prowadzić do zmiany rozstrzygnięcia. Niedopuszczalność sprostowania prowadząca do zmiany rozstrzygnięcia odnosi się zarówno do zmiany pod względem podmiotowym, jak i przedmiotowym. Przedmiotem sprostowania wyroku mogą być niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne oczywiste omyłki, przy czym nieprawidłowości te muszą mieć charakter oczywisty. Nie ma charakteru oczywistego omyłka, której stwierdzenie wymaga głębszej analizy akt postępowania. Sprostowaniu nie podlega również mylne ustalenie faktu, chociażby zostało ono spowodowane przeoczeniem. Jak ponadto zauważył NSA w postanowieniu z dnia 9 marca 2011r., sygn. akt I OZ 140/11, LEX nr 783733, kwestia czy prostowana okoliczność jest w rzeczywistości poparta dokumentami znajdującymi się w aktach postępowania jest bez znaczenia dla oceny możliwości dokonania sprostowania.
W świetle przepisu art. 156 § 1 p.p.s.a. nie jest zatem możliwe sprostowanie każdej omyłki, lecz tylko takiej która charakteryzuje się oczywistością, w świetle powyżej przyjętej konkluzji, wniosek skarżącej nie może zostać uwzględniony, bowiem poruszona przez skarżącą kwestia mogła stanowić jedynie argument skargi kasacyjnej.
Mając na uwadze powołane okoliczności Sąd na podstawie art. 156 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji postanowienia.