Wniosek w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Grzegorz Saniewski po rozpoznaniu w dniu 25 lutego 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Wyższej [...] w [...] o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi Wyższej [...] w [...] na postanowienie [...] Inspektora Pracy w [...] z dnia [...] listopada 2014 r., nr [...] w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia postanawia oddalić wniosek.

Uzasadnienie strona 1/2

Wyższa [...] w [...] wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy skargę na postanowienie [...] Inspektora Pracy w [...] z dnia [...] listopada 2014 r., nr [...] w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia.

Jednocześnie, w treści samej skargi, wniosła o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji i decyzji organu I instancji, podnosząc, iż szkoła znajduje się w trudnej sytuacji finansowej i nie ma środków na ich zapłatę orzeczonej grzywny, a jej wymierzenie w obecnej sytuacji tylko pogarsza jej sytuację finansową.

Ponadto zwrócono uwagę, że kara ta jest zdecydowanie wygórowana i niewspółmierna do naruszenia prawa pracy w zakresie terminowej wypłaty wynagrodzeń, przy czym uczelnia nie uchyla się od ich zapłaty, co więcej, w miarę możliwości stara się uregulować wszystkie należności, jednakże aktualnie nie posiada wystarczających środków finansowych, które mogłyby zostać przeznaczone na spłatę powyższego.

Zdaniem strony skarżącej [...] Inspekcja Pracy orzekając w sprawie niewłaściwie dokonała oceny i wyważenia interesu społecznego i słusznego interesu strony i w tym zakresie uchybiła zasadzie swobodnego uznania. Nie uznała ona bowiem faktu, iż wykonanie decyzji pochłonie znaczne środki finansowe co zupełnie uniemożliwi dalsze funkcjonowanie podmiotu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy zważył, co następuje.

Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), w skrócie p.p.s.a, po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (...).

Dokonując wykładni wskazanego wyżej przepisu należy wyjaśnić, że przewiduje on restrykcyjne przesłanki wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, nadając tej instytucji charakter wyjątkowy i uzależniając jej zastosowanie od wystąpienia okoliczności nadzwyczajnych.

Postępowanie w przedmiocie wstrzymania wykonania decyzji prowadzi bowiem do wyłomu od zasady jej wykonalności, wobec czego strona nie może ograniczyć się w uzasadnieniu wniosku do ogólnikowego stwierdzenia żądania, lecz precyzyjnie musi wskazać na zagrożenie płynące z jej wykonania (zob. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 kwietnia 2012 r., sygn. akt II OSK 768/12, publ. Lex nr 1145639). Dla wykazania, że zachodzi niebezpieczeństwo spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, strona ma obowiązek uprawdopodobnić istnienie konkretnych i obiektywnych okoliczności pozwalających przyjąć, że wstrzymanie wykonania aktu jest zasadne. Nie wystarcza jedynie złożenie wniosku, a nawet przytoczenie w jego uzasadnieniu okoliczności, które teoretycznie mogą pojawić się na etapie wykonania decyzji. Twierdzenia strony o niebezpieczeństwie spowodowania trudnych do odwrócenia skutków w wypadku wykonania decyzji, powinny zostać poparte dokumentami, które uwiarygodniłyby sytuację skarżącego (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 października 2011 r., sygn. akt II GSK 1799/11).

Strona 1/2