Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Piechowiak po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku R. B. o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu od skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] lipca 2009 r. Nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji dotyczącej przekazania gruntów leśnych i nieleśnych z zasobu Państwowego Funduszu Ziemi do Lasów Państwowych postanawia: odmówić przywrócenia terminu.
Postanowieniem z dnia 16 października 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy odrzucił skargę R. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] lipca 2009 r. Nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji dotyczącej przekazania gruntów leśnych i nieleśnych z zasobu Państwowego Funduszu Ziemi do Lasów Państwowych. Orzeczenie powyższe zapadło na podstawie art. 220 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U Nr 153, poz.1270 ze zm.), wobec nie uiszczenia przez stronę skarżącą wpisu od skargi.
W dniu 26 października 2009 r. pełnomocnik R. B. - T. B. wniósł o przywrócenie terminu do uiszczenia przez stronę skarżącą wpisu od skargi, argumentując, iż błędnie odczytał treść wezwania i odniósł ten obowiązek do siebie, a nie do R. B. Zwrócił również uwagę, że był przekonany, iż skarżąca jest już zwolniona z kosztów sądowych. Jednocześnie wniesiono o przyznanie prawa pomocy w pełnym zakresie.
Postanowieniem z dnia 6 listopada 2009 r. Referendarz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy przyznał R. B. prawo pomocy w zakresie całkowitym.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Przywrócenie terminu jest instytucją procesową mającą na celu ochronę jednostki przed negatywnymi skutkami uchybienia terminu.
Stosownie do art. 86 § 1 p.p.s.a. uchybiony termin do dokonania określonej czynności procesowej Sąd może przywrócić na wniosek strony, jednakże wniosek ten musi spełniać określone przepisami warunki. W myśl art. 87 p.p.s.a. pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu należy wnieść w terminie siedmiu dni od momentu ustania przyczyny uchybienia, dokonać uchybionej czynności, uprawdopodobnić okoliczność wskazując na brak winy w uchybieniu terminu. Wymogi te muszą być spełnione łącznie, brak któregokolwiek z nich uniemożliwia przywrócenie terminu. Za brakiem winy w uchybieniu przemawiać może wyłącznie sytuacja, która (pomimo zachowania przez stronę należytej staranności w swoich działaniach) uniemożliwiła terminowe dokonanie czynności. Do wypadków takich zalicza się nagłe, nieprzewidywalne zdarzenia, które nie dały się usunąć w terminie do dokonania danej czynności (np. nagłe choroby i zdarzenia losowe). Przywrócenie terminu może nastąpić jedynie w przypadku, gdy strona w sposób przekonywający uprawdopodobni brak swojej winy i wykaże, że przyczyna w uchybieniu dokonania czynności w terminie istniała przez cały czas, aż do złożenia wniosku o przywrócenie terminu.
Nie negując zachowania terminu 7 dni, do złożenia wniosku o przywrócenie terminu (art. 87 § 1 p.p.s.a.) zważywszy, że momentem ustania przyczyny uchybienia terminowi było doręczenie stronie postanowienia o odrzuceniu skargi w dniu 22 października 2009 r.), stwierdzić należy, iż okoliczność podana jako przyczyna uchybienia terminu do wniesienia skargi nie może uzasadniać braku winy w uchybieniu terminu. Kryterium braku winy jako przesłanki zasadności wniosku o przywrócenie terminu wiąże się z obowiązkiem strony do szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej (zob. wyrok NSA z 13 sierpnia 1998r., sygn. akt III SA 7432/98). Warunkiem dopuszczalności przywrócenia stronie terminu do dokonania czynności procesowej jest zatem uprawdopodobnienie przez stronę, że mimo swej staranności nie mogła dokonać czynności w terminie, to znaczy, że zachodziły przeszkody od niej niezależne oraz istniejące przez cały czas biegu terminu przewidzianego dla dokonania czynności procesowej (zob. wyrok NSA z 13 października 1999r., sygn. akt IV SA 1656/97).
Przekonanie pełnomocnika strony skarżącej o jej rzekomym zwolnieniu z kosztów sądowych jak również błędnie odczytana treść wezwania sądowego do uiszczenia wpisu od skargi świadczą jedynie o subiektywnym przekonaniu ustanowionego w sprawie pełnomocnika co do treści przepisów prawnych oraz okoliczności sprawy mających ważne znaczenie procesowe i nie może stanowić podstawy do przywrócenia terminu. Powoływanie się na nieznajomość przepisów prawa nie stanowi podstaw uwzględnienia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Nieznajomość prawa nie jest okolicznością uzasadniającą przywrócenie terminu (zob. wyrok NSA z dnia 6 listopada 1998r., I SA/Łd 153/97, postanowienie NSA z dnia 1 lutego 2005r., FZ 713/04,).
Przy dopełnianiu należytej staranności w podejmowaniu określonych czynności procesowych, której należy wymagać od strony dbającej o swoje interesy należy uznać, że w niniejszej sprawie nie zachodziły żadne okoliczności, które uzasadniałyby przyjęcie, że strona bez własnej winy uchybiła terminowi, o którego przywrócenie wnosi.
Mając powyższe na uwadze Sąd nie uwzględnił wniosku o przywrócenie terminu do dokonania w/w czynności procesowej i na podstawie art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U Nr 153, poz.1270 ze zm.) orzekł jak w sentencji.