Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Anna Klotz po rozpoznaniu w dniu 28 lipca 2011 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Gminy J. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi Gminy J. na czynność Marszałka Województwa [...] z dnia [..] listopada 2010r. Nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania pomocy w ramach programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata [...] postanawia odrzucić wniosek o przywrócenie terminu.
Postanowieniem z dnia 21 marca 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy odrzucił skargę Gminy J. na czynność Marszałka Województwa [...] z dnia [...] listopada 2010r. Nr [...]w przedmiocie odmowy przyznania pomocy w ramach programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007 - 2013.
Postanowieniem natomiast z dnia [...] maja 2011r. Sąd odmówił stronie skarżącej przywrócenia terminu do wniesienia skargi. Postanowienie powyższe, w związku ze złożonym przez Gminę J. zażaleniem, uchylone zostało postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 lipca 2011r. (sygn. akt II GZ 346/11), który przekazał jednocześnie sprawę do ponownego rozpoznania sądowi pierwszej instancji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 190 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej w skrócie "p.p.s.a."), sąd, któremu sprawa została przekazana, związany jest wykładnią prawa dokonaną w tej sprawie przez Naczelny Sąd Administracyjny.
W niniejszej sprawie NSA uchylił postanowienie, którym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy oddalił wniosek strony skarżącej o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. W związku z powyższym konieczne stało się ponowne przeanalizowanie wniosku strony w oparciu o art. 87 p.p.s.a., w którym to przepisie ustawodawca zawarł przesłanki pozytywnego rozpoznania wniosku o przywrócenie terminu.
Jak słusznie zauważył Naczelny Sąd Administracyjny, przywrócenie terminu nastąpić może przy spełnieniu trzech określonych w ustawie warunków, przy czym zaznaczyć trzeba, iż warunki te spełnione muszą zostać łącznie. Strona musi zatem wniosek o przywrócenie terminu, któremu uchybiła złożyć do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu, o czym stanowi art. 87 § 1 p.p.s.a., ponadto, co wynika z art. 87 § 2 p.p.s.a. w piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu, a także, zgodnie z art. 87 § 4 p.p.s.a., równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie.
W pierwszej kolejności zatem zbadać należy terminowość złożonego wniosku. Jak już zostało wskazane, pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu należy złożyć w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. Stosownie natomiast do art. 88 p.p.s.a., spóźniony lub z mocy ustawy niedopuszczalny wniosek o przywrócenie terminu sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym. Podkreślić trzeba, iż siedmiodniowy termin do złożenia wniosku o przywrócenie terminu liczy się od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu, a nie od daty, w której strona dowiedziała się o jego uchybieniu. Zatem, w niniejszej sprawie należy uznać, iż przyczyna uchybienia terminu do złożenia skargi ustała w dniu 23 grudnia 2010 r. tj. w dniu, w którym strona skarżąca miała możliwość nadania przesyłki zawierającej skargę, nie natomiast w dniu 25 marca 2011r., w którym doręczone zostało postanowienie o odrzuceniu skargi. Sąd przyjął, że strona w istocie mogła z uwagi na trudne warunki atmosferyczne nie mieć fizycznej możliwości nadania skargi w właściwym terminie, jednakże nie zmienia to faktu, iż strona winna mieć świadomość uchybienia terminu i ze stosownym wnioskiem wystąpić razem ze skargą, bądź też niezależnie od skargi, jednakże w terminie siedmiu dni od daty jej nadania, zatem najpóźniej w dniu 30 grudnia 2010r., stosowny wniosek natomiast nadany został w dniu 1 kwietnia 2011r. Wniosek o przywrócenie terminu nadany po doręczeniu postanowienia o odrzuceniu skargi z uwagi na uchybienie terminu uznać należy zatem za spóźniony, co skutkować musi jego odrzuceniem, w związku z czym bez znaczenia w niniejszej sprawie pozostaje kwestia zawinienia bądź też jego braku w uchybieniu terminu przez stronę skarżącą.
Zwrócić uwagę należy ponadto, iż w związku z okolicznością, iż skarga została wniesiona do sądu przed złożeniem wniosku o przywrócenie terminu do jej wniesienia, nie było potrzeby wzywania strony skarżącej do jednoczesnego dokonania czynności, do dokonania której o przywrócenie terminu strona skarżąca wnioskowała, o czym stanowi art. 87 § 4 p.p.s.a.
W tym stanie rzeczy Sąd, na podstawie art. 88 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji.