Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Anna Klotz po rozpoznaniu w dniu 18 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] czerwca 2018 r., nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego postanawia na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi umorzyć postępowanie sądowe.
Pismem z dnia 27 czerwca 2018 r. M. M. wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] czerwca 2018 r., nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o umorzenie postępowania podnosząc, że skarga decyzją autokontrolą z dnia [...] lipca 2018 r. została uwzględniona w trybie art. 54 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi i orzeczono o uchyleniu w całości zaskarżonej decyzji z dnia [...] czerwca 2018 r., nr [...] oraz poprzedzającej ją decyzji Wójta [...] z dnia [...] maja 2018 r. nr [...] i przyznano M. M. świadczenie pielęgnacyjne z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, w związku z koniecznością sprawowania opieki nad niepełnosprawnym ojcem, w okresie od dnia [...] maja 2018 r. na stałe.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w odpowiedzi na wezwanie Sądu wyjaśniło, że na decyzję z dnia [...] lipca 2018 r., nr [...] nie została wniesiona skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Postępowanie należało umorzyć.
Zgodnie z art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) - dalej jako "P.p.s.a.", organ, którego działanie lub bezczynność zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości do dnia rozpoczęcia rozprawy. Jednocześnie w myśl art. 161 § 1 pkt 3 P.p.s.a., Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania w razie skutecznego cofnięcia skargi (pkt 1), śmierci strony (pkt 2) oraz gdy postępowanie z innych przyczyn stało się bezprzedmiotowe (pkt 3).
Bezprzedmiotowość postępowania sądowoadministracyjnego "z innych przyczyn", w rozumieniu art. 161 § 3 P.p.s.a., ma miejsce wówczas, gdy w toku tego postępowania, a przed wydaniem wyroku przestanie istnieć przedmiot zaskarżenia. Taka sytuacja istnieje w szczególności wówczas, gdy zaskarżony akt lub czynność z zakresu administracji publicznej zostanie pozbawiony bytu prawnego w nadzwyczajnym wewnątrzadministracyjnym postępowaniu kontrolnym (np. w wyniku stwierdzenia ich nieważności) lub w rezultacie skorzystania przez organ z uprawnień autokontrolnych przewidzianych w art. 54 § 3 P.p.s.a., jak też na skutek wygaśnięcia decyzji obarczonej terminem ustawowym lub ustalonym w decyzji (por. T. Woś [w:] T. Woś, H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska: Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Wyd. LexisNexis, Warszawa 2011 r., s. 793).
Wskazany wyżej przepis art. 54 § 3 P.p.s.a. umożliwia organowi, którego działanie lub bezczynność zaskarżono, w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości do dnia rozpoczęcia rozprawy. W przepisie tym została zatem dopuszczona przez ustawodawcę możliwość podjęcia przez organ administracji, który wydał akt - następnie zaskarżony do sądu administracyjnego - działania w trybie tzw. autokontroli. Akt podjęty w trybie tego przepisu jest nowym aktem, wydanym w tej samej sprawie i w tym samym postępowaniu administracyjnym. Zastępuje on akt zaskarżony do sądu administracyjnego, w związku z czym przysługuje od niego nowa skarga.