Wniosek w przedmiocie świadczenia pieniężnego z tytułu pracy przymusowej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Grażyna Malinowska-Wasik po rozpoznaniu w dniu 8 listopada 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku S.P. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na decyzję [...] Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] czerwca 2010 r. nr [...] w przedmiocie świadczenia pieniężnego z tytułu pracy przymusowej postanawia odmówić przywrócenia terminu.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 2 sierpnia 2010 r. S.P. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy skargę na decyzję [...] Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] czerwca 2010 r., nr [...], w przedmiocie świadczenia pieniężnego z tytułu pracy przymusowej.

W piśmie tym skarżący zawarł jednocześnie wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi podnosząc, iż zły stan jego zdrowia nie pozwolił mu na wniesienie skargi w ustawowym terminie.

W wykonaniu zarządzenia sędziego sprawozdawcy wezwano wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi przez uprawdopodobnienie okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu oraz podanie daty ustania przyczyny uchybienia terminu, w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem oddalenia przedmiotowego wniosku.

Przesyłkę zawierającą wskazane wyżej wezwanie doręczono skarżącemu w dniu 21 września 2010 r. (data i podpis na zwrotnym potwierdzeniu odbioru - k. 12 akt sprawy), w związku z czym siedmiodniowy termin wyznaczony do uzupełnienia rozpoznawanego wniosku upływał z dniem 28 września 2010 r. W tym terminie wnioskodawca nie wykonał obowiązku wynikającego z doręczonego mu wezwania.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r., Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a.", jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Z regulacji tej wynika, iż podstawową przesłanką uwzględnienia przez sąd administracyjny wniosku o przywrócenie terminu do dokonania czynności procesowej jest brak winy wnioskodawcy w uchybieniu terminu. Dlatego też w piśmie zawierającym wniosek o przywrócenie terminu należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu, stosownie do przepisu art. 87 § 2 p.p.s.a. Ponadto przepis art. 87 § 1 p.p.s.a. stanowi, iż pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu.

Tymczasem w niniejszej sprawie S.P. zarówno nie uprawdopodobnił okoliczności wskazującej na brak jego winy w uchybieniu terminu w piśmie z dnia 2 sierpnia 2010 r., jak też nie uczynił zadość temu wymaganiu po doręczeniu mu stosownego wezwania. Należy bowiem zauważyć, iż ogólnikowe i lakoniczne wskazanie na zły stan zdrowia jako przyczynę uchybienia terminu nie stanowi o braku winy wnioskodawcy w uchybieniu terminu. W doktrynie i orzecznictwie wyraźnie podkreśla się, że przekroczenie terminu może usprawiedliwiać tylko nagła i ciężka choroba, która uniemożliwia zarówno samodzielne dokonanie czynności procesowej w ustawowym terminie, jak też posłużenie się domownikami lub innymi osobami w celu jej dokonania. W związku z tym uwzględnienie złożonego przez skarżącego wniosku byłoby możliwe tylko wówczas, gdyby uprawdopodobnił on w sposób należyty, np. przedkładając stosowną dokumentację lekarską, iż w czasie przewidzianym do wniesienia skargi cierpiał na ciężką chorobę o charakterze nagłym, której objawy nie pozwoliły mu zarówno na samodzielne sporządzenie i wniesienie skargi w ustawowym terminie, jak też na zlecenie wykonania tej czynności innym osobom. Ponadto wnioskodawca musiałby uprawdopodobnić, że wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi został przez niego wniesiony w terminie siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu, czyli od momentu ustania objawów choroby, również przedkładając odpowiednią dokumentację lekarską wskazującą dzień powrotu do zdrowia. Skoro zaś S.P., pomimo doręczenia mu stosownego wezwania, nie uczynił zadość wskazanym wyżej wymaganiom ustawowym warunkującym uwzględnienie złożonego przez niego wniosku o przywrócenie terminu, należało uznać, że okoliczność wskazująca na brak winy w uchybieniu terminu nie została uprawdopodobniona, co musi skutkować oddaleniem rozpatrywanego wniosku.

Zauważyć w tym miejscu także wypada, że Sąd rozstrzygnął przedmiotowy wniosek w sposób merytoryczny pomimo braku ustaleń co do kwestii terminowości jego zgłoszenia w kontekście przepisu art. 87 § 1 p.p.s.a., których nie dokonano nawet po wezwaniu skarżącego do podania daty ustania przyczyny uchybienia terminu. Jeśli jednak nie można ustalić w sposób jednoznaczny, czy termin z art. 87 § 1 p.p.s.a. został zachowany, sąd winien wydać rozstrzygnięcie merytoryczne w przedmiocie wniosku o przywrócenie terminu na podstawie art. 86 § 1 p.p.s.a., także wówczas, gdy strona nie wykonała zarządzenia o wezwaniu do wskazania daty ustania przyczyny uchybienia terminu (por. postanowienie NSA z dnia 5 czerwca 2008 r., II OZ 571/08, Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych - orzeczenia.nsa.gov.pl.).

W tym stanie rzeczy Sąd, działając na podstawie art. 86 § 1 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji.

Strona 1/1