Wniosek w przedmiocie uznania świadczeń rodzinnych za nienależnie pobrane
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Renata Owczarzak po rozpoznaniu w dniu 25 sierpnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. P. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] czerwca 2016 r., nr [...] w przedmiocie uznania świadczeń rodzinnych za nienależnie pobrane postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.

Uzasadnienie

Pismem z dnia [...] lipca 2016 r. M. P. reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] czerwca 2016 r., nr [...] w przedmiocie uznania świadczeń rodzinnych za nienależnie pobrane.

W treści skargi został zawarty wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Zdaniem pełnomocnika w wyniku wykonania decyzji mogłoby dojść do wszczęcia postępowania w zakresie zwrotu wypłaconych świadczeń w trybie postępowania egzekucyjnego, co mogłoby wywołać niepowetowaną szkodę dla skarżącej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2016, poz.718, dalej jako p.p.s.a.), wniesienie skargi do sądu administracyjnego nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu lub czynności. Stosownie do przepisu art. 61 § 3 p.p.s.a., po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wstrzymać wykonanie zaskarżonego aktu lub czynności w całości lub w części, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.

Niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków oznacza, że chodzi o taką szkodę, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do pierwotnego stanu.

Podkreślenia wymaga, że rozpoznając wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, Sąd nie rozstrzyga skargi merytorycznie i nie ocenia zgodności zaskarżonego aktu z prawem, ani też stopnia prawdopodobieństwa jego uchylenia w wyniku przyszłego rozpoznania sprawy, a jedynie bada czy zachodzą wskazane przez ustawodawcę przesłanki pozytywne uwzględnienia wniosku.

Art. 30 ust. 6 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. 2015 r., poz. 114 ze zm.) stanowi, że kwoty nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych, ustalone ostateczną decyzją, podlegają potrąceniu z wypłacanych świadczeń rodzinnych. Przytoczony przepis w kontekście całości regulacji zawartej w art. 30 ustawy o świadczeniach rodzinnych wskazuje, że w przedmiocie nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych konieczne jest najpierw wydanie decyzji ustalającej wysokość nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych i dopiero taka ostateczna decyzja stanowi podstawę dla decyzji rozstrzygającej o zwrocie świadczeń. Nakazanie zwrotu świadczenia rodzinnego nienależnie pobranego nie może być orzeczone w tej samej decyzji, co samo uznanie świadczenia za nienależnie pobrane (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 lipca 2010 r., sygn. akt I OSK 619/10).

Dokonując oceny złożonego przez M. P. wniosku w okolicznościach przedmiotowej sprawy, uznać należy, że brak jest podstaw dla wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. Zaskarżona decyzja nie nadaje się do wstrzymania jej wykonania, gdyż nie generuje obowiązku konkretnego zachowania się (działania, zaniechania) jej adresata. Decyzja ta nie nakłada na skarżącą żadnych obowiązków, które mogłyby być wykonane dobrowolnie lub w sposób przymusowy (por. postanowienie NSA z dnia 6 grudnia 2007 r., sygn. akt II GZ 190/07, postanowienie WSA w Krakowie z 16 kwietnia 2015 r., sygn. akt III SA/Kr 306/15).

Ustalenie przez organ wysokości nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych jest stwierdzeniem określonego stanu faktycznego i prawnego istniejącego w dacie wydania decyzji. Tym samym rozstrzygnięcie zawarte w zaskarżonej decyzji nie skutkuje dla skarżącej niebezpieczeństwem wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, ponieważ wykonaniu w rozumieniu art. 61 § 3 p.p.s.a. podlega dopiero decyzja o zwrocie nienależnie pobranych świadczeń.

Na marginesie podkreślić należy, że rozstrzygnięcie w przedmiocie wstrzymania wykonania decyzji nie jest uzależnione od oceny zasadności samej skargi. W postępowaniu o ochronę tymczasową, Sąd nie mógł badać legalności zaskarżonych decyzji.

Mając na względzie powyższe, Sąd na podstawie art. 61 § 3 i § 5 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji.

Strona 1/1