Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Anna Klotz po rozpoznaniu w dniu 26 października 2015 r. na posiedzeniu niejawnym zażalenia Gminy [...] na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 10 września 2015 r. w sprawie ze skargi Gminy [...] na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody [...] z dnia [...] czerwca 2015 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały w sprawie wysokości i zasad wypłacania diet oraz zwrotu kosztów podróży służbowych dla przewodniczących organów wykonawczych jednostek pomocniczych gminy postanawia 1 . odrzucić zażalenie, 2. zwrócić na rzecz Gminy [...] ze Skarbu Państwa (Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszcz) kwotę 100 (sto) złotych uiszczoną tytułem wpisu od zażalenia.
Wojewódzki Sądu Administracyjny w Bydgoszczy postanowieniem z dnia 10 września 2015 r. sygn. akt II SA/Bd 969/15 odrzucił skargę Gminy [...] na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody [...] z dnia [...] czerwca 2015r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały w sprawie wysokości i zasad wypłacania diet oraz zwrotu kosztów podróży służbowych dla przewodniczących organów wykonawczych jednostek pomocniczych gminy.
Wyżej wymienione postanowienie wraz z uzasadnieniem zostało doręczone skarżącej w dniu 28 września 2015 roku.
Wobec ujawnienia, że przy doręczaniu zapadłego w sprawie postanowienia, strony postępowania zostały błędnie pouczone o zażaleniu jako przysługującym środku zaskarżenia postanowienia, przy piśmie z dnia 24 września 2015 r. ponownie dokonano doręczenia odpisu postanowienia z dnia 10 września 2015 r. Jednocześnie strony postępowania zostały prawidłowo pouczone o sposobie i trybie wniesienia przysługującej od postanowienia kończącego postępowanie skardze kasacyjnej oraz o konieczności sporządzenia jej przez adwokata bądź radcę prawnego.
W dniu 1 października 2015 r. skarżąca złożyła osobiście przez siebie sporządzone "zażalenie" od postanowienia z dnia 10 września 2015r. uiszczając jednocześnie wpis sądowy od zażalenia w kwocie 100 zł.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniesiony w niniejszej sprawie środek zaskarżenia od postanowienia z dnia 10 września 2015 r. w postaci zażalenia jest niedopuszczalny.
Stosownie do treści art. 173 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm. - dalej ppsa), od postanowienia Sądu pierwszej instancji odrzucającego skargę na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 jako postanowienia kończącego postępowanie w sprawie przysługuje skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Nawet gdyby uznać, że wniesiony przez Gminę [...] środek zaskarżenia jest skargą kasacyjną i tak podlegałby on odrzuceniu. Zgodnie bowiem z art. 175 § 1 ppsa, skarga kasacyjna powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego, z zastrzeżeniem § 2 i 3, które stanowią, że powyższego przepisu nie stosuje się, gdy skargę kasacyjną sporządza sędzia, prokurator, notariusz, radca Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa albo profesor lub doktor habilitowany nauk prawnych, będący stroną, jej przedstawicielem lub pełnomocnikiem, albo jeżeli skargę kasacyjną wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka. Skarga kasacyjna może być również sporządzona przez doradcę podatkowego - w sprawach dotyczących obowiązków podatkowych lub rzecznika patentowego - w sprawa dotyczących własności przemysłowej.
Jak wynika z akt sprawy skarżąca nie jest żadną z ww. osób.
Bezspornym jest, że w niniejszej sprawie strony postępowania przy pierwotnym doręczeniu im odpisu postanowienia nie zostały prawidłowo pouczone o przysługujących środkach zaskarżenia. Dlatego też pismem z dnia 16 października 2015r. dokonano ponownego doręczenia postanowienia, przy którym zawarto już prawidłowe pouczenia o sposobie i trybie wniesienia skargi kasacyjnej, jak również obowiązującym przymusie radcowsko - adwokackim, o którym mowa w art. 175 § 1 ppsa.
Wobec powyższego, sporządzenie i wniesienie zażalenia na orzeczenie wojewódzkiego sądu administracyjnego, od którego przysługuje skarga kasacyjna, a nie zażalenie, wywołuje ten skutek, że zażalenie takie jest niedopuszczalne i podlega odrzuceniu (por. postanowienie NSA z dnia 13.12.2004 r. sygn. akt FZ 383/04).
Mając powyższe na względzie Sąd na podstawie art. 178 w zw. z art. 197 § 2 ppsa, postanowił jak w sentencji. O kosztach orzeczono na podstawie art. 232 § 1 pkt 1 ppsa.