Przepis art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 06 września 2001r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. z 2001r. Nr 112, poz. 1198 ze zm.) stanowi regułę kolizyjną, zgodnie z którą uzasadnienie odmowy udostępnienia informacji publicznej z powołaniem się na ochronę danych osobowych podmiotu, prawo do prywatności oraz tajemnicę inną niż państwowa, służbowa, skarbowa lub statystyczna, wyłącza właściwość sądu administracyjnego do rozpoznania skargi na powyższą decyzję odmowną, a czyni właściwym do orzekania w takiej sprawie sąd powszechny.
Konsekwentnie - uzasadnienie odmowy udostępnienia informacji publicznej z powołaniem się na brak zgody podmiotu, którego żądane dane dotyczą, wyrażony w oparciu o przepis art. 44 h ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (tekst jedn. Dz.U. z 2001r.
Nr 87, poz. 960 ze zm.), legitymuje sąd administracyjny do rozpoznania skargi na decyzję odmowną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia NSA Danuta Tryniszewska - Bytys (spr.), po rozpoznaniu w dniu 04 grudnia 2006 r. w Białymstoku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi E. W. na decyzję Wojewody P. z dnia [...] listopada 2005r. Nr [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia adresu zameldowania p o s t a n a w i a odrzucić skargę
Decyzją z dnia [...] listopada 2005r. Nr [...] Wojewoda P. utrzymał w mocy decyzję Prezydenta Miasta B. z dnia [...] października 2005r. Nr [...] odmawiającą udostępnienia E. W. adresu zameldowania K. J. M. z uwagi na brak jej zgody na udostępnienie żądanych danych.
Skargę na powyższą decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku złożył E. W.
Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału z dnia 16 lutego 2006r. skarżący został wezwany do uiszczenia wpisu od skargi w kwocie 100 zł oraz do uzupełnienia braków formalnych skargi przez nadesłanie jednego jej odpisu lub trzech na nowo sformułowanych i podpisanych własnoręcznie odpisów skargi - w terminie 7 dni od doręczenia wezwania pod rygorem odrzucenia skargi (zarządzenie k.1).
Skarżący w wyznaczonym terminie nadesłał odpis skargi i złożył wniosek o udzielenie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od wpisu sądowego.
Postępowanie w przedmiocie udzielenia prawa pomocy zakończyło się prawomocnym postanowieniem z dnia 26 października 2006r., którym wniosek skarżącego pozostawiono bez rozpoznania (k.80).
W związku z tym, iż wniosek o zwolnienie od wpisu sądowego został rozpatrzony negatywnie dla skarżącego, wezwano go ponownie do uiszczenia wpisu sądowego od skargi w kwocie 100 zł w terminie 7 dni od doręczenia wezwania pod rygorem odrzucenia skargi (zarządzenie k. 89). Wezwanie zostało wysłane na nowy adres skarżącego (k.71) i doręczone zastępczo w dniu 13 listopada 2006r. (k.91 - korespondencję odebrał dorosły domownik). Termin uiszczenia wpisu upływał w poniedziałek 20 listopada 2006r. Do wskazanej daty wpisu nie uiszczono.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z przepisem art. 220 § 1 zd. 1 i 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), sąd nie podejmuje żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona należna opłata. Skarga, od której pomimo wezwania nie zostanie uiszczony należny wpis podlega odrzuceniu przez sąd.
W rozpoznawanej sprawie wniosek skarżącego o udzielenie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od wpisu od skargi został rozpatrzony negatywnie i żądane zwolnienie nie zostało przyznane. Orzeczenie w tym przedmiocie jest już prawomocne, albowiem postanowienie z dnia 26 października 2006r. w przedmiocie pozostawienia wniosku o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania nie zostało zaskarżone zażaleniem (termin jego wniesienia upływał dnia 06 listopada 2006r.).
Wobec prawomocnego negatywnego załatwienia wniosku o przyznanie prawa pomocy Przewodniczący Wydziału miał obowiązek ponownego wezwania skarżącego do uiszczenia brakującego wpisu sądowego (vide postanowienie NSA z dnia 26 kwietnia 2005r. w sprawie sygn. akt II FZ 125/05, ONSAiWSA 2006/1/12).
E. W. nie uiścił żądanego wpisu w ustawowym terminie 7 dni od doręczenia wezwania, pomimo zamieszczenia w nim stosownego pouczenia o skutkach prawnych uchybienia terminowi.
Mając na uwadze powyższe okoliczności faktyczne, na mocy art. 220 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, sąd był zobligowany do odrzucenia skargi.
Na marginesie tylko wskazać trzeba, iż z uwagi na wskazaną przez organ II instancji podstawę odmowy udostępnienia danych uczestniczki postępowania, przewidzianą w przepisie art. 44h ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz.U. z 2001. Nr 87, poz. 960 ze zm.) tj. brak jej zgody - nie zachodził przypadek przewidziany w przepisie art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 06 września 2001r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. z 2001r. Nr 112, poz. 1198 ze zm.) uzasadniający w niniejszej sprawie właściwość sądu powszechnego do rozpoznania wniosku skarżącego o udostępnienie danych o miejscu zameldowania K. J. M., a wyłączający kognicję sądu administracyjnego.
Powołany przepis art. 22 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej stanowi regułę kolizyjną, zgodnie z którą uzasadnienie odmowy udostępnienia takiej informacji z powołaniem się na ochronę danych osobowych podmiotu, prawo do prywatności oraz tajemnicę inną niż państwowa, służbowa, skarbowa lub statystyczna, wyłącza właściwość sądu administracyjnego do rozpoznania skargi na powyższą decyzję odmowną, a czyni właściwym do orzekania w takiej sprawie sąd powszechny. Konsekwentnie - uzasadnienie odmowy udostępnienia informacji publicznej z powołaniem się na brak zgody podmiotu, którego żądane dane dotyczą, wyrażony w oparciu o przepis art. 44 h ust. 2 pkt 4 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych, legitymuje sąd administracyjny do rozpoznania skargi na decyzję odmowną.