Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Grażyna Gryglaszewska (spr.) po rozpoznaniu w dniu 9 sierpnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Fundacji "P." w B. o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu i uzupełnienia braków formalnych skargi w sprawie ze skargi Fundacji "P." w B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] grudnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji zatwierdzającej projekt podziału nieruchomości p o s t a n a w i a przywrócić termin do uiszczenia wpisu i uzupełnienia braków formalnych skargi
Postanowieniem z dnia 19 maja 2016 r. odrzucono skargę z tego powodu, że w wyznaczonym terminie, tj. do dnia 11 kwietnia 2016 r., nie został uiszczony wpis od skargi oraz nie przedłożono dokumentu określającego umocowanie do reprezentowania strony skarżącej przez osobę, która podpisała skargę. Wezwanie do uzupełnienia braków skargi zostało doręczone w trybie art. 44 K.p.a. (zastępcza forma doręczenia pisma).
W dniu 15 czerwca 2016 r. strona skarżąca złożyła wniosek o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków skargi. W uzasadnieniu wniosku - S. B., uprawniony do reprezentowania Fundacji podał, że w dniu 14 czerwca 2016 r. w siedzibie Sądu dowiedział się, iż wezwanie do uzupełninia braków skargi zostało przesłane nie przez Pocztę Polską ale przez komercyjne przedsiębiorstwo I. Strona skarżąca podniosła, że nie otrzymała żadnego pisma i zasugerowała nierzetelność działania przedsiębiorstwa I. Podniesiono, że wysyłana wcześniej korespondencja przez Pocztę Polską zawsze była osobiście odbierana i nie było żadnych uchybień i problemów. Pod adresem ośrodka Fundacji znajduje się biuro, w którym zawsze jest dużo ludzi i korespondencję można doręczyć w sposób bezpośredni adresatowi. Zarzucono, że korespondencja nie mogła być zostawiona w skrzynce oddawczej bo takiej nie ma, a punkt odbioru korespondencji I. znajduje się w innej gminie oddalonej o więcej niż 20 km. Zdaniem strony skarżącej, I. nie awizował powtórnie przesyłki bo mu się nie opłacało wozić dwa razy przesyłki na trasie przekraczającej 20 km. Podniesiono, że Fundacja zawsze wykonywała polecenia sądu. Fundacja nie może ponosić winy za to, że prywatna firma nie wykonuje swoich obowiązków. Zarzucono, że podpisana umowa uderza w obywateli, którzy zamiast otrzymywać korespondencję na miejscu muszą szukać korespondencji w prywatnych domach, w których znajdują się punkty odbiorcze przesyłek doręczanych za pośrednictwem I. Wraz z wniosek o przywrócenie terminu uiszczono wymagany wpis od skargi oraz wykazano umocowanie S. B. do reprezentowania Fundacji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył co następuje.
Wniosek podlega uwzględnieniu.
Zgodnie z art. 85 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.; dalej p.p.s.a.), czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Jednakże w świetle art. 86 p.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Art. 87 p.p.s.a. stanowi natomiast, że pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie.
Brak winy stanowi konieczną, a jednocześnie podstawową przesłankę przywrócenia terminu. Przepis art. 86 § 1 p.p.s.a. nie określa, według jakich kryteriów należy oceniać zachowanie strony. Ocena braku winy została pozostawiona uznaniu sądu. Daje to sądowi możliwość uwzględnienia wszystkich okoliczności, jakie uzna za istotne (vide: Tadeusz Woś, Hanna Knysiak - Molczyk, Marta Romańska, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, Warszawa 2005, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis s. 333). Brak winy w uchybieniu terminu powinien być oceniany z uwzględnieniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy (vide: J.P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, Warszawa 2012, s. 270; M. Jagielska, A. Wiktorowska, P. Wajda (w:) Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, red. R. Hauser, M. Wierzbowski, Warszawa 2011, s. 409).