Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Grażyna Gryglaszewska (spr.) po rozpoznaniu w dniu 26 lutego 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi D. F. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] października 2014 r. nr [...] w przedmiocie opłaty adiacenckiej p o s t a n a w i a wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji
Skarżąca wniosła do sądu administracyjnego skargę na na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. utrzymującą w mocy decyzję Prezydenta Miasta B. z dnia [...] sierpnia 2014 r. nr [...] o ustaleniu opłaty adiacenckiej w wysokości 1.519,25 zł z tytułu wzrostu wartości nieruchomości położonej w B., na skutek budowy ul. [...] zrealizowanej w ramach inwestycji polegającej na budowie dróg oznaczonych jako ul. [...] i ul. [...], oznaczonej w ewidencji gruntów jako działki o nr geod. [...] i [...], w obrębie [...], stanowiącej współwłasność skarżącej w udziale ½ części nieruchomości. Skarżąca złożyła wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji uzasadniając go tym, że opłata adiacencka w niej ustalona przewyższa wysokość jej emerytury, która wynosi 1.600,09 zł. Ponadto skarżąca podała, że nie ma żadnych oszczędności i opiekuje się 100- letnią matką, która wymaga szczególnej pielęgnacji i ma zwiększone wydatki na leki, środki opatrunkowe. Zdaniem skarżącej egzekucja opłaty adiacenckiej pozbawi ją płynności finansowej i uniemożliwi pokrywanie bieżących, niezbędnych wydatków: opłat za prąd, gaz, wodę, leki.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku, zważył co następuje.
Wniosek podlega uwzględnieniu, aczkolwiek z przyczyn innych niż podane w jego uzasadnieniu.
Stosownie do treści przepisu art. 61 § 3 zdanie pierwsze ustawy z dnia
30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Wskazać również należy, że materialnoprawną podstawę dla wydania zaskarżonej decyzji stanowiły przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. nr 102, poz. 651 ze zm.; dalej powoływana jako u.g.n.), w tym przepisy art. 144, art. 145 ust. 1 i 2, art. 146 ust. 1a i art. 148 ust. 1 zawarte w dziale III ustawy. W myśl przepisu art. 9 u.g.n. w sprawach, o których mowa w przepisach działu III tej ustawy, z wyłączeniem art. 97 ust. 3 pkt 1, art. 122, art. 124 ust. 1a, art. 124b ust. 1, art. 126 i art. 132 ust. 1a u.g.n., w przypadku wniesienia skargi do sądu administracyjnego organ, który wydał decyzję, wstrzymuje z urzędu jej wykonanie, w drodze postanowienia, na które nie przysługuje zażalenie.
Mając na uwadze powyższe oraz okoliczność - co wynika z akt administracyjnych sprawy - że organ nie wydał postanowienia w trybie przepisu art. 9 u.g.n., konieczne stało się ustanowienie w niniejszej sprawie ochrony tymczasowej.
Z tego względu na postawie art. 61 § 3 i § 5 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Sąd orzekł jak w sentencji.