Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Anna Sobolewska-Nazarczyk (spr.), , , po rozpoznaniu w Wydziale II na posiedzeniu niejawnym w dniu 6 października 2016 r. sprawy ze skargi I. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] lutego 2016 r., Nr [...] w przedmiocie zmiany decyzji w sprawie ustalenia prawa do zasiłku pielęgnacyjnego p o s t a n a w i a przywrócić termin do złożenia wniosku o uzasadnienie wyroku ,
Wyrokiem z dnia 9 maja 2016 r. oddalono skargę w sprawie niniejszej. W dniu 27 lipca 2016 r. skarżąca I. J., złożyła wniosek o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o uzasadnienie tego wyroku. W uzasadnieniu wniosku podała, że opóźnienie w dochowaniu terminu miało charakter niezawiniony, albowiem przebywała w szpitalu. Wraz z wniosek o przywrócenie terminu złożono wniosek o uzasadnienie wyroku. Do wniosku w terminie późniejszym dołączono zaświadczenia lekarza psychiatry potwierdzające okoliczności opisane w uzasadnieniu wniosku o pobycie skarżącej w szpitalu p. w dniu [...] maja 2016 r. do [...] czerwca 2016 r..
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył co następuje.
Wniosek zasługuje na uwzględnienie.
Na zasadzie art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Jak wynika z art. 87 P.p.s.a., warunkiem przywrócenia uchybionego terminu jest spełnienie łącznie następujących przesłanek: wniesienie do sądu, w którym czynność miała być dokonana, pisma z wnioskiem o przywrócenie terminu w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (§ 1), uprawdopodobnienie w tym piśmie okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (§ 2), równocześnie z wnioskiem dokonanie czynności, której nie dokonano w terminie (§ 4). Dodać w tym miejscu należy, że uprawdopodobnienie, o jakim mowa w art. 87 § 2 P.p.s.a., jest środkiem zastępczym dowodu nie dającym pewności, lecz jedynie czyniącym wiarygodne twierdzenia o danym fakcie, który podlega ocenie Sądu.
Przystępując do rozpoznania wniosku o przywrócenie terminu w sprawie niniejszej, Sąd uznał, że zachowany został termin do jego złożenia. W ocenie Sądu przyczyna uchybienia terminu ustała w dniu poprawy zdrowia skarżącej, cierpiącej na organiczne zaburzenia urojeniowe. Równocześnie z wnioskiem o przywrócenie terminu została dokonana czynności, której nie dokonano w terminie, tj. złożono wniosek o sporządzenie uzasadnienia wyroku. W konsekwencji stwierdzić należy, że zostały spełnione wymogi formalne skutecznego złożenia wniosku o przywrócenie terminu.
W dalszej kolejności należało ustalić czy uprawdopodobniono brak winy w uchybieniu terminu.
Jak wynika z oświadczenia zawartego we wniosku o przywrócenie terminu, udokumentowanego zaświadczeniami lekarskim z dnia 22 września 2016 r. przekroczenie terminu do złożenia wniosku o uzasadnienie wyroku wynikało z poważnej niedyspozycji zdrowotnej skarżącej.
Jak wskazuje się w orzecznictwie, dokonanie przez Sąd odmiennej oceny choroby stwierdzonej zaświadczeniem lekarskim wymagałoby istnienia dowodu pochodzącego od osoby posiadającej wiedzę specjalną albo wykazania fałszu dokumentu co do treści lub formy wraz z konsekwencjami wykrycia czynu karalnego, natomiast choroba strony skarżącej może być okolicznością świadczącą o braku winy w szczególnie ciężkich przypadkach, gdy paraliżuje ona możliwość działania samodzielnego lub nawet przy skorzystaniu z pomocy osoby trzeciej (por. postanowienia NSA z 21 lutego 2013 r., I OZ 99/13 i powołane tam orzecznictwo oraz z 8 sierpnia 2013 r., II GZ 470/13, dostępne na stronie internetowej - Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych, http//:orzeczenia.nsa.gov.pl). W tych okolicznościach należało uznać, że doszło do uprawdopodobnienia braku winy skarżącej w uchybieniu terminu w rozumieniu art. 87 § 2 P.p.s.a.
Mając na uwadze powyższe okoliczności, na podstawie art. 86 § 1 P.p.s.a., orzeczono jak w sentencji