Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia NSA Elżbieta Trykoszko (spr.), po rozpoznaniu w dniu 26 kwietnia 2010 r. w Białymstoku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi S. F. Z. w B. oraz S. O. P. C. w B. na decyzję Starosty Powiatu B. z [...] marca 2009 r. nr [...] w przedmiocie zezwolenia na usunięcie drzew oraz na zgłoszenie budowlane Burmistrza S. z [...] lutego 2009 r. i niewniesienie przez Starostę Powiatu B. sprzeciwu odnośnie tego zgłoszenia p o s t a n a w i a odrzucić skargę
Decyzją z [...] marca 2009 r. nr [...] Starosta B. zezwolił Burmistrzowi S. na wycięcie 119 drzew na działce nr a w S. Decyzja nie została zaskarżona i stała się ostateczna.
W dniu [...] lutego 2009 r. Burmistrz S. wniósł zgłoszenie zamiaru realizacji robót budowlanych polegających na modernizacji skweru wokół kina "J." w S. Starosta B. nie wniósł do zgłoszenia sprzeciwu.
Powyższe rozstrzygnięcie z [...] marca 2009 r., zgłoszenie z [...] lutego 2009 r.
i niewniesienie przez Starostę sprzeciwu do zgłoszenia, jak również czynność opieczętowania zgłoszenia przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego - zinterpretowana przez skarżących jako legalizacja inwestycji opisanej w zgłoszeniu - zostały zaskarżone do tutejszego sądu przez S. F. Z. w B. oraz S. O. P. C. w B.
W skardze zarzucono niezgodność powyższych aktów z ustawą o ochronie przyrody oraz ustawą Prawo ochrony środowiska.
W odpowiedzi na skargę Starosta B. przedstawił obszernie przebieg postępowania zakończonego decyzją z [...] marca 2009 r. oraz wskazał, że w jego ocenie nie było podstaw do wniesienia sprzeciwu wobec zgłoszenia zamiaru modernizacji skweru. Jak wskazał Starosta, skarga w zakresie podnoszonego przez S. "zalegalizowania zgłoszenia modernizacji skweru" została skierowana do właściwych organów nadzoru budowlanego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z przepisem art. 3 § 2 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej p.p.s.a. przedmiotem skargi do sądu administracyjnego może być wyłącznie legalność działalności organów administracji publicznej sprawowanej we władczych formach takich jak: decyzje administracyjne (pkt 1), postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty (pkt 2), postanowienia wydawane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie (pkt 3), inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa (pkt 4), akty prawa miejscowego (pkt 5) i inne akty organów jednostek samorządu terytorialnego, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej (pkt 6), akty nadzoru (pkt 7). Sąd administracyjny jest również właściwy do rozpoznania skargi na bezczynność organów w przypadkach, gdy mają one obowiązek wydać akt wymieniony w pkt 1 - 4 powyższego przepisu, natomiast nie czynią tego w ustawowym terminie załatwienia sprawy (art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a.).
Stosownie zaś do treści art. 53 § 1 p.p.s.a., skargę do sądu administracyjnego wnosi się w terminie trzydziestu dni od daty doręczenia stronie decyzji.
W ocenie sądu żadna z powyższych przesłanek skutecznego wniesienia skargi do sądu administracyjnego nie została w sprawie niniejszej spełniona.
Przede wszystkim wskazać trzeba, że kwestionowana decyzja z [...] marca 2009 r. została wydana rok przed złożeniem skargi, co nastąpiło w marcu 2010 r. Okoliczność ta dyskwalifikuje skargę w części kwestionującej tę decyzję - jako zdecydowanie spóźnioną.