Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Anna Sobolewska-Nazarczyk (spr.), , , po rozpoznaniu w dniu 09 czerwca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi H. S. na postanowienie Wojewody P. z dnia [...] kwietnia 2009 r. Nr [...] w przedmiocie uznania za nieuzasadnionego zażalenia na nieuzasadnioną zwłokę w załatwieniu sprawy zwrotu gospodarstwa rolnego przejętego na rzecz Skarbu Państwa p o s t a n a w i a odrzucić skargę
Postanowieniem z dnia 10 kwietnia 2009 r. znak WG.IV.AD.7716-27/09 Wojewoda P. uznał za nieuzasadnione zażalenie J. S., pełnomocnika H. S., z dnia 27 lutego 2009 r. na nieuzasadnioną zwłokę w załatwianiu przez Starostę B. sprawy zwrotu gospodarstwa rolnego przejętego na rzecz Skarbu Państwa decyzją Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w B.
Nr [...] z dnia [...] maja 1971 r., która stała się ostateczna
[...] czerwca 1971 r.
Na powyższe postanowienie skargę złożył J. S., pełnomocnik H. S., wnosząc o uznanie tego postanowienia jako wydane z rażącym naruszeniem prawa. W uzasadnieniu skarżący wskazał, że nigdy nie wnosił zażalenia na nieuzasadnioną zwłokę w załatwianiu przez Starostę B. sprawy zwrotu gospodarstwa rolnego przejętego na rzecz Skarbu Państwa decyzją Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w B. Nr [...] z dnia [...] maja 1971 r., ponieważ Starosta B. nie wszczął postępowania w tej sprawie, a więc nie było podstaw do wnoszenia zażalenia. Natomiast jak podał, wystąpił do Starosty B. pismem z dnia 27 lutego 2009 r. o wskazanie organu, do którego mógłby wnieść skargę na Starostę, na naruszenia praworządności i interesów żony oraz bezczynność urzędu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył, co następuje:
Na wstępie zaznaczyć trzeba, iż organy administracji - wbrew twierdzeniom skarżącego - trafnie zakwalifikowały pismo J. S., pełnomocnika H. S., z dnia 27 lutego 2009 r. jako zażalenie na bezczynność Starosty B. w sprawie zwrotu gospodarstwa rolnego. Nie ulega bowiem wątpliwości, iż znaczenie pisma odczytywać należy według treści złożonego oświadczenia, niewłaściwe zaś oznaczenie tej czynności przez stronę nie ma znaczenia dla jej skuteczności.
W przedmiotowej sprawie skarga, jako niedopuszczalna, podlega odrzuceniu albowiem nie mieści się ona w zakresie kognicji wojewódzkich sądów administracyjnych, zawartej w art. 3 § 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.)
Dopuszczalność zaskarżenia do sądu administracyjnego indywidualnych rozstrzygnięć, określonych w art. 3 § 2 pkt 1 - 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) tj. decyzji administracyjnych i postanowień wydawanych w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończących postępowanie, a także postanowień rozstrzygających sprawę co do istoty, postanowień wydanych w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie, oznacza że katalog środków umożliwiających uruchomienie kontroli tych rozstrzygnięć (środków zaskarżenia) jest zamknięty.
Przedmiotowe postanowienie Wojewody P. z dnia
[...] kwietnia 2009 r. znak [...] nie ma cech, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, a także określonych w punktach następnych. Podkreślić bowiem należy, iż postanowienie wydane w trybie art.37 § 1 k.p.a., nie kończy postępowania w sprawie, ma ono bowiem charakter wypadkowy (incydentalny), nie rozstrzyga też sprawy administracyjnej co do jej istoty. Na powyższe postanowienie nie służy również zażalenie. Zgodnie bowiem z regułą wyrażoną w art. 141 § 1 k.p.a. zażalenie na postanowienia przysługuje tylko w przypadkach wskazanych w ustawie. Tymczasem w przypadku postanowień wydanych w trybie art. 37 § 1 k.p.a. ustawa zażalenia nie przewiduje.
W konsekwencji przedmiotowe postanowienie - pomimo błędnego pouczenia przez organ administracji - nie może stanowić podstawy kontroli legalności działalności administracji publicznej prowadzonej przez sądy administracyjne.
takiej sytuacji, dostrzegając niedopuszczalność skargi Sąd zobligowany był do jej odrzucenia (art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji postanowienia.