Z uwagi na to, że z lektury wniosku wynika iż pełnomocnik wnioskodawców myli dwa odrębne systemy badania zgodności uchwał organów samorządu województwa z prawem (świadczy o tym fakt powoływania w uzasadnieniu wniosku orzecznictwa dotyczącego skargi z art. 101 ustawy o samorządzie gminnym - odpowiednio art. 90 ust. 1 u.s.w. z którego wynika, że nauczyciele mają interes prawny w zaskarżaniu uchwał dotyczących likwidacji szkoły), na wstępie należy podać kilka uwag porządkujących.
Ustawy samorządowe (dotyczące gminy, powiatu, województwa) regulują dwa systemy badania zgodności uchwał z prawem. Jeden z nich to postępowanie nadzorcze. Dalsze uwagi będą już prowadzone na gruncie przepisów ustawy o samorządzie województwa, albowiem skarga dotyczy uchwały sejmiku województwa. W ramach postępowania nadzorczego - wojewoda jako organ nadzoru może kwestionować prawidłowość uchwały w dwojakiej formie. Po pierwsze może unieważnić uchwałę w drodze rozstrzygnięcia nadzorczego. Stanowi o tym przepis art. 82 ust. 1 u.s.w. zgodnie z którym uchwała organu samorządu województwa sprzeczna z prawem jest nieważna. O nieważności uchwały w całości lub w części orzeka organ nadzoru w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia doręczenia uchwały w trybie określonym w art. 81. Po drugie, może wnieść skargę do sądu administracyjnego. Zgodnie z art. 82c ust. 1 po upływie terminu wskazanego w art. 82 ust. 1, organ nadzoru nie może we własnym zakresie stwierdzić nieważności uchwały organu samorządu województwa. W tym przypadku organ nadzoru może zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego. Drugi to możliwość wniesienia tzw. skargi powszechnej do sądu administracyjnego na podstawie art. 90 ust. 1 u.s.w. Przysługuje ona każdemu czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone przepisem aktu prawa miejscowego, wydanym w sprawie z zakresu administracji publicznej, po uprzednim bezskutecznym wezwaniu organu do usunięcia naruszenia prawa.
W sprawie niniejszej mamy do czynienia ze skargą wniesioną przez organ nadzoru w trybie art. 82c ust. 1 u.s.w. Przepis ten w sposób samodzielny legitymuje organ nadzoru do wniesienia skargi i nie może być podstawą do wniesienia skargi przez inny podmiot. W orzecznictwie ugruntowany jest pogląd, że stroną postępowania nadzorczego nad działalnością samorządu terytorialnego może być jedynie wojewoda jako organ, wnoszący skargę na uchwałę oraz organ jednostki samorządu terytorialnego. Nie mogą brać w nim udziału inne podmioty, nawet wtedy, gdy wynik tego postępowania dotyczy ich interesu prawnego (vide: postanowienia NSA z:12 lipca 2012 r., II OZ 596/12, Lex nr 1248502, 2 lipca 2010 r., II OZ 623/10, Lex 663731, 29 września 2010 r., II OZ 899/10, Lex nr 743989). Wniesienie przez wojewodę skargi na uchwałę nie jest poprzedzone żadnym wcześniejszych postępowaniem. Nie jest uzależnione od wcześniejszego wezwania do usunięcia naruszenia prawa, jak też ograniczone terminem. Oznacza to, że wnioskodawcy nie mogli być pozbawieni udziału w postępowaniu administracyjnym, którego wynik dotyczy ich interesu prawnego. Po pierwsze dlatego, że takie postępowanie przed wniesieniem skargi przez wojewodę się nie toczyło, po wtóre nie mieli oni przymiotu strony postępowania nadzorczego. W konkluzji tej części rozważań stwierdzić należy, że przepis art. 33 § 2 p.p.s.a. nie daje podstaw do dopuszczenia pracowników likwidowanej szkoły jako uczestników w postępowaniu sądowym ze skargi wniesionej przez organ nadzoru w trybie art. 82c ust. 1 u.s.w.