Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Mirosław Wincenciak (spr.), Sędziowie sędzia WSA Małgorzata Roleder,, sędzia NSA Anna Sobolewska-Nazarczyk, Protokolant Marta Anna Lawda, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 12 stycznia 2010 r. sprawy ze skargi J. G.-G. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] kwietnia 2009 r. Nr [...] w przedmiocie ustalenia lokalizacji drogi p o s t a n a w i a zawiesić postępowanie sądowe w sprawie.
Przedmiotem niniejszej sprawy jest ostateczna decyzja Wojewody [...] z dnia [...].04.2009 r., wydana w trybie odwoławczym, orzekająca o ustaleniu lokalizacji drogi gminnej położonej w B. dla inwestycji polegającej na budowie ulicy C. w B. na odcinku od ul. Ż. do ul. S., w oparciu o przepisy ustawy z dnia 10.04.2003 r.
o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (zwanej specustawą drogową) w jej brzmieniu obowiązującym do dnia 10.09.2008r. tj. w brzmieniu przed zmianami wprowadzonymi ustawą zmieniającą z 25.07.2008r. (Dz. U. Nr 154, poz. 958). W pierwszej instancji decyzję wydał Prezydent Miasta B., działający jako starosta. Z mocy art. 2 ust. 1 specustawy drogowej decyzje o ustaleniu lokalizacji drogi w odniesieniu do kategorii dróg powiatowych i gminnych wydaje starosta. W miastach na prawach powiatu
(a takim miastem jest B. zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z 7.08.1998r. w sprawie utworzenia powiatów), funkcje przypisane staroście sprawuje prezydent miasta. Jednocześnie prezydent miasta (wójt, burmistrz) jest w odniesieniu do dróg gminnych zarządcą zgodnie z zapisem art. 19 ust. 2 ustawy z 21.03.1985r. o drogach publicznych, a w konsekwencji wnioskodawcą wydania decyzji o lokalizacji drogi gminnej, ponieważ stosownie do treści art. 2 ust.1 specustawy drogowej postępowanie o lokalizację drogi wszczyna stosowny wniosek właściwego zarządcy drogi. Decyzje o lokalizacji drogi gminnej w mieście na prawach powiatu wydawane są zatem przy zbiegu kompetencji decyzyjnych organu z uprawnieniami wnioskodawcy. Dostrzegając w takim zbiegu konfliktu interesów wnioskodawcy i organu decyzyjnego z interesem prawnym podmiotów, których własności dotyka wniosek i decyzja lokalizacyjna (ostatecznym decyzjom o lokalizacji drogi, specustawa drogowa przypisuje prawny skutek przejęcia przez właściwą jednostkę samorządu terytorialnego, lub Skarb Państwa, własności zajętej pod drogę nieruchomości), tutejszy sąd administracyjny uznał w sprawie o sygnaturze II SA/Bk 378/09 konieczność wyłączenia prezydenta miasta na prawach powiatu od rozpoznania własnego wniosku o lokalizację drogi gminnej na obszarze miasta, zgłoszonego w oparciu o przepisy specustawy drogowej. Wyrok WSA w Białymstoku, wydany dnia 6.10.2009r. w sprawie II SA/Bk 378/09, uchylający decyzję wojewody w następstwie dostrzeżenia, iż w pierwszej instancji decyzja została wydana przez organ podlegający wyłączeniu, został zaskarżony skargami kasacyjnymi wniesionymi przez Wojewodę [...] i stronę postępowania administracyjnego - wnioskodawcę Prezydenta Miasta B. Skargi kasacyjne nie zostały jeszcze rozpatrzone przez NSA.
Zdaniem składu orzekającego w niniejszej sprawie, istnieje uzasadniona przyczyna, dla której należałoby się wstrzymać z wydaniem wyroku w niniejszej sprawie do czasu rozpatrzenia przez NSA skarg kasacyjnych od wyroku WSA w Białymstoku, wydanego w sprawie II SA/Bk 378/09. Kwestia potrzeby (konieczności) wyłączenia prezydenta miasta na prawach powiatu od rozpoznania własnego wniosku o lokalizację drogi gminnej na obszarze miasta w oparciu o przepisy specustawy drogowej, jest dyskusyjna. W samym sądzie administracyjnym w Białymstoku nie udało się wśród sędziów orzekających w tego rodzaju sprawach, doprowadzić do jednolitości stanowisk w tej materii. Potwierdzeniem tego jest wyrok w innej, rodzajowo tożsamej, sprawie o sygnaturze II SA/Bk 621/08, w której skargę na decyzję lokalizacyjną oddalono, ale jeden z sędziów orzekających zgłosił zdanie odrębne w kwestii dotyczącej wyłączenia organu instancji. W orzecznictwie krajowym również nie ma jednolitości poglądów w przedmiocie obowiązku wyłączenia prezydenta miasta od orzekania w sprawie z własnego wniosku o lokalizację drogi gminnej przy zastosowaniu przepisów specustawy drogowej (patrz między innymi wyrok WSA w Poznaniu z dnia 2.10.2009r. sygn. akt II SA/Po 171/09, czy wyrok WSA w Olsztynie sygn. akt II SA/Ol 462/08). Sprawa ujednolicenia stanowiska w kwestii dopuszczalności kumulowania w jednym podmiocie funkcji organu orzekającego i strony postępowania - wnioskodawcy w postępowaniach dotyczących lokalizacji dróg, prowadzonych przy zastosowaniu procedury uproszczonej ze specustawy drogowej, ma kolosalne znaczenie dla praktyki administracyjnej i sądowoadministracyjnej. Zawieszenie postępowania sądowego w sprawie niniejszej służy zapobiegnięciu sytuacji odmiennych rozstrzygnięć sądowych w tożsamych sprawach, u podstaw których to odmienności leży wyłącznie różne rozumienie potrzeby wyłączenia organu od orzekania w sprawie. Wynik postępowania kasacyjnego w sprawie II SA/Bk 378/09 będzie zatem miał wpływ na rozstrzygnięcie sprawy niniejszej i dlatego na mocy art. 125 par. 1 pkt 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono jak w sentencji.