Wniosek w przedmiocie opłaty adiacenckiej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Małgorzata Roleder (spr.), , , po rozpoznaniu w Wydziale II na posiedzeniu niejawnym w dniu 20 sierpnia 2015 r. wniosku A. D. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi A. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] maja 2015 r. Nr [...] w przedmiocie opłaty adiacenckiej p o s t a n a w i a: wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji ,

Uzasadnienie

A. D. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] maja 2015 r. nr [...] w przedmiocie ustalania opłaty adiacenckiej.

W dniu 23 lipca 2015 r. skarżąca złożyła wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji z powodu niewłaściwie przeprowadzonego postępowania administracyjnego. Podniosła, że wykonanie zaskarżonej decyzji stanowić będzie ogromne obciążenie finansowe dla jej rodziny z powodu braku oszczędności i konieczności spłaty kredytu hipotecznego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Wniosek podlega uwzględnieniu, aczkolwiek z przyczyn innych niż podane w jego uzasadnieniu.

Stosownie do treści przepisu art. 61 § 3 zdanie pierwsze ustawy z dnia

30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.

Wskazać również należy, że materialnoprawną podstawę dla wydania zaskarżonej decyzji stanowiły przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r.

o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. nr 102, poz. 651 ze zm.; dalej powoływana jako u.g.n.), w tym przepisy art. 144, art. 145 ust. 1 i 2, art. 146 ust. 1a i art. 148 ust. 1 zawarte w dziale III ustawy. W myśl przepisu art. 9 u.g.n. w sprawach, o których mowa w przepisach działu III tej ustawy, z wyłączeniem art. 97 ust. 3 pkt 1, art. 122, art. 124 ust. 1a, art. 124b ust. 1, art. 126 i art. 132 ust. 1a u.g.n., w przypadku wniesienia skargi do sądu administracyjnego organ, który wydał decyzję, wstrzymuje z urzędu jej wykonanie, w drodze postanowienia, na które nie przysługuje zażalenie.

Mając na uwadze powyższe oraz okoliczność - co wynika z akt administracyjnych sprawy - że organ nie wydał postanowienia w trybie przepisu art. 9 u.g.n., konieczne stało się ustanowienie w niniejszej sprawie ochrony tymczasowej.

Z tego względu na postawie art. 61 § 3 i § 5 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Sąd orzekł jak w sentencji.

Strona 1/1