Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Mirosław Wincenciak (spr.), , , po rozpoznaniu w Wydziale II na posiedzeniu niejawnym w dniu 4 stycznia 2018 r. wniosku R. Z. i M. Z. o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia wyroku w sprawie ze skargi R. Z. i M. Z. na decyzję P. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w B. z dnia [...] maja 2017 r., nr [...] w przedmiocie odmowy sprostowania granicy ewidencyjnej postanawia : odmówić przywrócenia terminu
Wyrokiem z dnia 9 listopada 2017 r. wydanym w sprawie niniejszej oddalono skargę R. Z. i M. Z. na decyzję P. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w B. z dnia [...] maja 2017 r., nr [...] w przedmiocie odmowy sprostowania granicy ewidencyjnej (k. 39).
W piśmie z dnia 18 grudnia 2017 r. strona skarżąca złożyła wniosek o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie pisemnego uzasadnienia wyroku. Wyjaśniła, że z pouczenia Sądu zrozumiała, że na jej adres przyjdzie zawiadomienie w przedmiocie wydanego orzeczenia. Tak się jednak nie stało. W dniu 12 grudnia 2017 r. w trakcie rozmowy telefonicznej do Sądu uzyskała informację, że powinna była złożyć wniosek w terminie 7 dni od dnia ogłoszenia orzeczenia. Podała, że w związku z tym, iż nie była reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika i uchybienie terminu powoduje dla niej ujemne skutki w zakresie postępowania sądowego, należy uznać wniosek za zasadny. Do wniosku o przywrócenie terminu dołączyła wniosek o sporządzenie pisemnego uzasadnienia wyroku w sprawie niniejszej. Następnie na skutek wezwania Sądu, uiściła opłatę kancelaryjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył, co następuje:
Wniosek o przywrócenie terminu nie mógł zostać pozytywnie rozpatrzony.
Zgodnie z art. 86 § 1 i art. 87 § 1, 2 i 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.), powoływanej dalej jako p.p.s.a., przywrócenie terminu do dokonania czynności w postępowaniu sądowym powinno nastąpić gdy: uchybienie terminowi było niezawinione przez stronę, wniosek o przywrócenie terminu został złożony w ciągu 7 dni od ustania przyczyny uchybienia terminowi, wskazano okoliczności uprawdopodobniające brak winy w niedotrzymaniu terminu, a równocześnie z wnioskiem strona dokonała spóźnionej czynności.
Zdaniem sądu, wniosek o przywrócenie terminu w sprawie niniejszej - choć złożony z zachowaniem terminu siedmiodniowego (strona dowiedziała się o przyczynie spóźnienia w dniu 12 grudnia 2017 r. w drodze rozmowy telefonicznej z pracownikiem Sądu) oraz połączony z dokonaniem spóźnionej czynności (złożono wniosek o uzasadnienie i uiszczono opłatę kancelaryjną) - nie wskazuje usprawiedliwionej przyczyny spóźnienia.
Zauważyć należy, że wyrok został wydany w dniu 9 listopada 2017 r. (oddalono skargę) i nastąpiło to podczas rozprawy, o której strona skarżąca była zawiadomiona i na której była osobiście obecna. Jak wynika z protokołu rozprawy, po ogłoszeniu wyroku strona skarżąca została pouczona przez Przewodniczącego składu orzekającego, że pisemne uzasadnienie wyroku zostanie stronie doręczone na jej wniosek zgłoszony w terminie siedmiu dni od dnia ogłoszenia orzeczenia. A zatem termin złożenia wniosku o uzasadnienie wyroku upływał we czwartek 16 listopada 2017 r. Jak wskazuje strona skarżąca, pozostawała ona w błędnym przekonaniu, że wyrok wraz z uzasadnieniem zostanie jej doręczony. Istotnie, okoliczności tej sprawy rozpoznanej przez tutejszy Sąd w dniu 9 listopada 2017 r. - przy braku profesjonalnej wiedzy mogły być powodem takiego przekonania - jednakże sąd nie może przyjąć, że przekonanie to jest usprawiedliwione. Obowiązkiem procesowym strony, zwłaszcza obecnej na rozprawie na której ogłoszono wyrok w jej sprawie, jest wysłuchanie pouczenia, a jeśli jest ono dla niej niezrozumiałe w całości lub w części - wystąpienie o jego powtórzenie lub, jeśli niejasność powstanie później, podjęcie działań zmierzających do uzyskania wyjaśnienia w zrozumiałej w pełni formie. Odpowiedzialność za podjęcie dalszych działań procesowych spoczywa na stronie postępowania. Błędne zrozumienie pouczenia, choć niewątpliwie jest przyczyną niedokonania czynności procesowej w terminie, to nie jest usprawiedliwioną podstawą przywrócenia terminu, a w szczególności nie może być uznane za przyczynę niezawinioną przez stronę.
Stąd też wniosek podlegał oddaleniu, o czym orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 86 § 1 p.p.s.a.