Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Elżbieta Trykoszko (spr.), , , po rozpoznaniu w Wydziale II na posiedzeniu niejawnym w dniu 29 sierpnia 2017 r. wniosku strony skarżącej o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi M. O. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] czerwca 2017 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych p o s t a n a w i a odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. ,
M. O., reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] czerwca 2017 r. , którą utrzymano w mocy decyzję wydaną z upoważnienia Wójta przez Dyrektora Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w W. z dnia [...] kwietnia 2017 r.
w sprawie stwierdzenia nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych i zobowiązania do ich zwrotu. W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalanie.
Pismem z dnia 21 lipca 2017 r. strona skarżąca wniosła o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji do czasu rozpatrzenia skargi przez Sąd i "procedowania wniosku o umorzenie zobowiązań z tytułu nienależnie pobranych świadczeń".
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek nie zasługiwał na uwzględnienie.
Wstrzymanie wykonania zaskarżonej do sądu administracyjnego decyzji jest oparte na zasadzie skargowości - sąd wydaje orzeczenie w przedmiocie wstrzymania tylko na wniosek skarżącego. Wniosek powinien wskazywać zaskarżone rozstrzygnięcie oraz zawierać uzasadnienie, w którym przedstawione i uzasadnione zostaną okoliczności przemawiające za wstrzymaniem tj. niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków (art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, zwanej dalej: "p.p.s.a."). Przedmiotem orzeczenia o wstrzymaniu wykonania może być tylko taki akt, który wywołuje materialnoprawne skutki w postaci przyznania uprawnienia lub obowiązku, jeśli ich wykonanie wywołuje skutki prawne lub faktyczne trudne do odwrócenia lub powoduje wyrządzenie znacznej szkody.
Jak wyżej wskazano, uprawdopodobnienie okoliczności przemawiających za wstrzymaniem spoczywa przede wszystkim na stronie skarżącej. Brak we wniosku jakiejkolwiek argumentacji w tym przedmiocie, odwołującej się do konkretnych okoliczności sprawy lub też powołanie jedynie ustawowych zwrotów (istnienia niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków), uniemożliwia sądowi merytoryczną ocenę wniosku. Co prawda dopuszczalne jest orzekanie o wstrzymaniu z uwzględnieniem całego materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy, jednak - zdaniem Sądu - sięganie do całokształtu dowodów w przedmiotowym postępowaniu wpadkowym może nastąpić tylko w celu uzupełnienia, wsparcia lub potwierdzenia argumentacji zawartej w uzasadnieniu wniosku o wstrzymanie. Sąd nie może w braku takiej argumentacji sam sięgać do całokształtu akt sprawy i oceniać czy w sytuacji strony wstrzymanie jest uzasadnione czy też nie. Byłoby to działanie sądu z urzędu, które nie jest dozwolone z uwagi na możliwość udzielenia ochrony tymczasowej wyłącznie na wniosek (wynika to wprost z art. 61 § 3 p.p.s.a.).
W przedmiotowej sprawie strona skarżąca w złożonym wniosku nie uprawdopodobniła okoliczności uzasadniających wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Samo stwierdzenie strony skarżącej, że wnosi o wstrzymanie jej wykonania do czasu rozpatrzenia skargi przez Sąd i "procedowania wniosku o umorzenie zobowiązań z tytułu nienależnie pobranych świadczeń", bez wskazania jakichkolwiek powodów i przesłanek warunkujących wstrzymanie zaskarżonego aktu nie jest wystarczająca do pozytywnego ustosunkowania się do niniejszego wniosku. Nie przedstawiono żadnych argumentów uzasadniających słuszność wniosku o wstrzymanie. Brak uzasadnienia wniosku o udzielenie ochrony tymczasowej uniemożliwia Sądowi jego merytoryczną ocenę (zob. postanowienie NSA z 8 maja 2004 r., FZ 65/04, opubl. http://orzeczenia.nsa.gov.pl.).
Uznając wniosek za niezasadny Sąd na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.