Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący asesor WSA Małgorzata Roleder (spr.) po rozpoznaniu w dniu 10 lutego 2009 r. na posiedzeniu niejawnym skargi kasacyjnej wniesionej przez Stowarzyszenie F. Z. w B. w sprawie ze skargi E. J. i A. J. na pismo Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] kwietnia 2008 r. znak [...] w przedmiocie umowy dzierżawy terenu p o s t a n a w i a odrzucić skargę kasacyjną
Postanowieniem z dnia [...] grudnia 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w B. odrzucił skargę E. J. i A. J. na pismo Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. w sprawie umowy dzierżawy terenu. Powodem odrzucenia skargi było ustalenie przez Sąd, iż przedmiot zaskarżenia nie jest objęty właściwością rzeczową sądu administracyjnego.
Odpis tego postanowienia doręczono skarżącym oraz organowi.
W dniu 22 stycznia 2009 r. Stowarzyszenie F. Z.
w B. wywiodło skargę kasacyjną od powyższego postanowienia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył, co następuje.
Zgodnie z treścią art. 173 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - zwanej dalej p.p.s.a., skargę kasacyjną może wnieść strona, prokurator i Rzecznikowi Praw Obywatelskich po doręczeniu im odpisu orzeczenia z uzasadnieniem.
Z treści powyższego przepisu wynika, że uprawnienie do wniesienia skargi kasacyjnej przysługuje, oprócz prokuratora i Rzecznika Praw Obywatelskich, jedynie stronom postępowania. W postępowaniu zakończonym postanowieniem z dnia
[...] grudnia 2008 r. stronami postępowania byli skarżący wymienieni w komparycji postanowienia oraz organ.
W konkretnej sprawie skargę na pismo Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] kwietnia 2008 r. Nr [...] w przedmiocie umowy dzierżawy terenu początkowo złożyło Stowarzyszenie F. Z. w B. działające jako pełnomocnik E. J. i A. J. Zarządzeniem z dnia 19 sierpnia 2008 r. Przewodniczącego Wydziału tutejszego Sądu, Stowarzyszenie F. Z. w B. zostało wezwane do wykazania, iż udzielone im przez w/w pełnomocnictwo spełnia wymogi z art. 35 § 1 p.p.s.a. Wobec bezskutecznego upływu terminu oraz niespełnienia wymogów z art. 35 § 1 p.p.s.a., E. J. i A. J. zostali wezwani do podpisania skargi, co też uczynili (k. 13, 46). Powyższe skutkowało tym, iż skarżący występowali w sprawie we własnym imieniu i nie reprezentował ich pełnomocnik, w tym organizacja społeczna tj. Stowarzyszenie F. Z. w B.
Skoro zatem w postępowaniu sądowoadministracyjnym Stowarzyszenie F. Z. w B. nie było stroną ani uczestnikiem postępowania sądowego na prawach strony, wniesioną przez nie skargę kasacyjną uznać należy za wniesioną przez podmiot do tego nieuprawniony, a więc niedopuszczalną.
Z powyższych względów, na podstawie art. 178 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.
Końcowo podkreślić należy, iż wszelkie pisma procesowe składane przez Stowarzyszenie F. Z. w B. do tutejszego Sądu mają niemalże identyczną treść (tak w zakresie formułowanych żądań, jak i jeśli chodzi o treść uzasadnienia). W każdym przypadku znajduje się w nich znaczna ilość wniosków, zmieniana zostaje jedynie ich kolejność, przy czym żaden nie zostaje wyeksponowany jako główny (wiodący). Również na podstawie treści uzasadnień tych pism, zawierających niekiedy obszerne fragmenty aktów prawnych, nie jest możliwe postawienie jednoznacznej tezy o konkretnym celu wniesienia pisma. Podobnie w niniejszej sprawie - różnorodność kwestii podnoszonych przez Stowarzyszenie w składanych pismach - "skarga na bezczynność, wniosek o uznanie za stronę organizacji ekologicznej, wezwanie do usunięcia stanu niezgodnego z prawem oraz wstrzymanie wykonania decyzji ze skutkiem natychmiastowym, wniosek o unieważnienie decyzji, ponowne wszczęcie postępowań przeprowadzonych z rażącym naruszeniem prawa i rozpatrzenie sprawy, wniosek o bezpłatna pisemną informację na temat sprawy i toczących się postępowań oraz aktualnego stanu prawnego, zawiadomienie o podejrzeniu przestępstwa" - bez jednoczesnego wskazania meritum nie dawało podstaw do wypowiadania się przez Sąd w przedmiocie dopuszczenia Stowarzyszenia do udziału w niniejszym postępowaniu. Wiosek taki nie został wyeksponowany wśród wyżej wskazywanych żądań, nie wynikał on także z treści uzasadnienia pism.
Już niejako marginalnie wyjaśnić należy, iż aby organizacja społeczna mogła działać w sprawie innej osoby w charakterze uczestnika postępowania - w świetle rozumienia art. 33 § 2 i art. 25 § 4 p.p.s.a. - sprawa musiałaby dotyczyć zakresu jej statutowej działalności. Sprawa niniejsza natomiast dotyczy roszczeń cywilno - prawnych wynikających z umowy dzierżawy terenu, których egzekwowanie nie można zaliczyć do celów statutowych Stowarzyszenia F. Z. w B., określonych w rozdziale II Statutu tego Stowarzyszenia (k. 18 akt sądowych).