Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Grażyna Gryglaszewska, Sędziowie sędzia WSA Małgorzata Roleder,, sędzia NSA Anna Sobolewska-Nazarczyk (spr.), Protokolant Marta Anna Lawda, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 23 lutego 2010 r. sprawy ze skargi U. C. na decyzję Rektora Uniwersytetu w B. z dnia [...] października 2009 r. Nr [...] w przedmiocie umorzenia opłaty czesnego p o s t a n a w i a odrzucić skargę.
Pismem z dnia 27 października 2009 r. U. C. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku skargę na decyzję Rektora Uniwersytetu w B. z dnia [...] października 2009 r. nr [...] umarzającą 50 % opłaty czesnego za III rok studiów. W uzasadnieniu podniosła, iż wskazana decyzja jest dla niej krzywdząca, albowiem osiągnęła średnią ocen 4,85, co uzasadnia umorzenie całości opłaty czesnego.
W odpowiedzi na skargę pełnomocnik organu podał, iż przepisy Regulaminu studiów w żadnym wypadku nie nakładają na uczelnię obowiązku zwolnienia studenta z ponoszenia opłat za studia, a decyzja Rektora w tym zakresie ma charakter uznaniowy. Ponadto wielkość zwolnienia podlega stopniowaniu i to Rektor decyduje, czy średnia ocen 4,85 jest wystarczająca do zwolnienia w całości, czy też jedynie w części. Powołując się na powyższe organ wniósł o oddalenie skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył, co następuje:
Skarga podlega odrzuceniu, albowiem jej wniesienie jest niedopuszczalne.
Na wstępie zauważyć należy, iż badanie merytorycznej zasadności skargi w każdym przypadku poprzedzone jest sprawdzeniem, czy sprawa będąca jej przedmiotem podlega kontroli wojewódzkiego sądu administracyjnego, a mianowicie, czy przedmiot sprawy należy do właściwości sądu administracyjnego, czy skargę wniósł uprawniony podmiot oraz czy spełnia ona wymogi formalne i została wniesiona w terminie.
Jednym z ustawowych wymogów skutecznego wniesienia skargi do sądu administracyjnego jest wyczerpanie środków zaskarżenia przysługujących stronie w postępowaniu przed organami administracji publicznej. Zgodnie, bowiem z art. 52 § 1 i 2 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej cytowanej: p.p.s.a.) skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie.
W niniejszej sprawie warunek wyczerpania środków zaskarżenia w ramach administracyjnego toku instancji nie został spełniony, gdyż czynność, której legalność została zakwestionowana przez skarżącą, nie była przedmiotem kontroli właściwego organu administracji. Przedmiotem skargi w rozpoznawanym przypadku jest decyzja Rektora Uniwersytetu w B., którą organ ten umorzył skarżącej 50 % opłaty czesnego za III rok studiów.
Stosownie do treści art. 207 ust. 2 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 164, poz. 1365 z późn. zm.) decyzje wydawane przez rektora w pierwszej instancji są ostateczne. W takim przypadku stosuje się odpowiednio art. 127 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2000r. Nr 98, poz. 1071 ze zm., cytowanej dalej: kpa). W myśl przywołanego art. 127 § 3 kpa od decyzji wydanej w pierwszej instancji przez ministra lub samorządowe kolegium odwoławcze nie służy odwołanie, jednakże strona niezadowolona z decyzji może zwrócić się do tego organu z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy; do wniosku tego stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące odwołań od decyzji.