Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Trykoszko (spr.), po rozpoznaniu w dniu 19 stycznia 2010 r. w Białymstoku na posiedzeniu niejawnym wniosku T. C. o przywrócenie terminu do złożenia skargi w sprawie ze skargi T. C. na decyzję Wojewody P. z dnia [...] września 2009 r. nr [...] w przedmiocie uchylenia czynności materialno - technicznej zameldowania postanawia : przywrócić skarżącemu termin do wniesienia skargi
Przedmiotem zaskarżenia jest decyzja Wojewody P. uchylająca czynność materialno - techniczną zameldowania.
Postanowieniem z dnia 01 grudnia 2009 r. tutejszy sąd odrzucił skargę T. C. na powyższą decyzję jako spóźnioną. W uzasadnieniu wskazano, że skargę wniesiono bezpośrednio do sądu w dniu 26 października 2009 r. tj. ostatniego dnia terminu, zaś sąd przekazał ją organowi 02 listopada 2009 r. i ta ostatnia data powinna być uwzględniona jako data złożenia skargi. Dlatego przyjęto jej wniesienie z uchybieniem terminu.
Powyższe postanowienie doręczono skarżącemu w dniu 18 grudnia 2009 r.
(k. 23). W dniu 21 grudnia 2009 r. T. C. złożył wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi wskazując, że uchybienie terminowi spowodowane było niewiedzą, iż złożenie skargi bezpośrednio do sądu spowoduje, że "nie będzie się mu liczył 30 dniowy termin".
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek zasługuje na uwzględnienie.
Skarżący spełnił warunki formalne złożenia wniosku o przywrócenie terminu wynikające z art. 87 § 1 i § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), powoływanej dalej jako p.p.s.a. Wniosek wpłynął w ciągu 7 dni od daty ustania przyczyny uchybienia terminowi tj. od daty doręczenia postanowienia o odrzuceniu skargi. Również uzupełnione zostały braki formalne wniosku poprzez terminowe, zgodne z wezwaniem sądu, złożenie jego odpisów, jak tego wymaga przepis art. 87 § 4 p.p.s.a. Co prawda wniosek nie wpłynął za pośrednictwem organu (art. 87 § 3 p.p.s.a.), jednak nie można obciążać skarżącego negatywnymi konsekwencjami takiego postępowania w sytuacji, gdy sąd w uzasadnieniu postanowienia odrzucającego skargę - pouczając w/w o możliwości wnioskowania o przywrócenie terminu - nie zawarł pouczenia w kwestii sposobu jego wnoszenia.
Zgodnie z przepisem art. 87 § 2 p.p.s.a. we wniosku o przywrócenie terminu należy uprawdopodobnić okoliczności uzasadniające brak winy w jego niedotrzymaniu.
W ocenie sądu okoliczności towarzyszące złożeniu wniosku o przywrócenie terminu, w tym podniesione przez skarżącego, wskazują, że wniosek zasługuje na uwzględnienie. Okoliczności te co najmniej w części są niezawinione przez stronę, a to uniemożliwia obciążenie skarżącego wszystkimi negatywnymi skutkami spóźnionego złożenia skargi.
Zakwestionowana decyzja została skarżącemu doręczona 26 września 2009 r., zaś skargę złożył w dniu 26 października 2009 r. tj. w ostatnim dniu terminu. Nadto wniósł skargę bezpośrednio do sądu zamiast za pośrednictwem organu.
Składając skargę ostatniego dnia terminu wynikającego z art. 53 § 1 p.p.s.a. strona naraża się na niebezpieczeństwo - że w przypadku popełnienia błędu i niezachowania pośredniego trybu jej składania - uchybi terminowi. W przypadku bowiem złożenia skargi bezpośrednio do sądu - przesyła on skargę organowi celem ustosunkowania się i data tego przesłania jest datą wniesienia skargi, która decyduje o zachowaniu terminu z art. 53 § 1 p.p.s.a. W sytuacji zatem, gdy strona składa skargę bezpośrednio do sądu i to tuż przed upływem w/w terminu - przesłanie skargi przez sąd na adres organu może nastąpić już po terminie. Taka sytuacja miała miejsca w sprawie niniejszej, w której pomimo niezwłocznego wysłania przez sąd skargi do organu - nastąpiło opóźnienie w zachowaniu terminu z art. 53 § 1 p.p.s.a.
Podnieść jednak należy, że w przedmiotowym przypadku to uchybienie należy rozpatrywać nie tylko w kontekście zawinionego zachowania strony, ale i zaistnienia okoliczności obiektywnych, na które nie miała ona wpływu.
Wnosząc skargę ostatniego dnia terminu, do czego jak wyżej wspomniano jest uprawniona, strona jednocześnie nie zdawała sobie sprawy, że dokonuje tej czynności nieprawidłowo, bo nadaje korespondencję bezpośrednio na adres sądu zamiast na adres organu. Złożenie skargi ostatniego dnia terminu uniemożliwiło sądowi, wobec obowiązującej organizacji pracy i godzin obiegu korespondencji, przesłanie jej organowi jeszcze tego samego dnia, co spowodowałoby z kolei zachowanie terminu. Przedmiotowe spóźnienie było zatem tylko częściowo spowodowane przez stronę, a częściowo wynikało z okoliczności obiektywnych.
W tej sytuacji należało przyjąć, że zaistniały okoliczności uprawdopodabniające brak winy strony w uchybieniu terminu uzasadniające przywrócenie terminu do złożenia skargi.
Mając powyższe na uwadze na podstawie art. 86 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono jak w sentencji.