Tym niemniej, w ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w B., skarżąca nie uprawdopodobniła, że niedochowanie terminu było przez nią niezawinione.
Kryterium braku winy, jako przesłanka zasadności wniosku o przywrócenie terminu, wiąże się z obowiązkiem strony do szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. Brak winy w uchybieniu terminowi powinien być oceniany z wykorzystaniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy i przy braniu pod uwagę także uchybień spowodowanych lekkim niedbalstwem (postanowienie SN z dnia 12 stycznia 1999 r., II UKN 667/98, OSNP - 2000, nr 12, poz. 488). Stanowisko takie znajduje potwierdzenie również w postanowieniu Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 marca 2004 r. (FZ 13/04, niepubl.). A zatem uznać należy, iż przywrócenie terminu nie jest dopuszczalne, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa.
Do okoliczności faktycznych uzasadniających brak winy w uchybieniu terminu zalicza się z reguły: przerwę w komunikacji, powódź, pożar, inną katastrofę, nagłą chorobę strony, która nie pozwoliła na wyręczenie się inną osobą (por: wyrok NSA w Warszawie z dnia 30 grudnia 1998 r., sygn. akt. III SA 1259/98, LEX nr 44754; wyrok NSA w Warszawie z dnia 19 września 2000 r., sygn. akt I SA 1072/00, LEX nr 55307). Brak winy w uchybieniu terminu można przyjąć tylko wtedy, gdy strona nie mogła przeszkody usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku (por: postanowienie NSA O/Z w Gdańsku z dnia 4 października 2000 r., sygn. akt I SA/Gd 560/00, LEX nr 46437; postanowienie NSA O/Z w Gdańsku z dnia 14 stycznia 2000 r., sygn. akt I SA/Gd 794/99, LEX nr 40381; wyrok NSA O/Z w Lublinie, sygn. akt I SA/Lu 1246/98, LEX nr 40367).
Powszechnie też przyjmuje się, iż przy ocenie braku winy, jako przesłance przywrócenia terminu procesowego, uchybionego przez stronę dotkniętą nawet ciężkim schorzeniem (inwalidztwo) nie można rezygnować z wymagania należytej staranności człowieka przejawiającego dbałość o swe własne życiowo ważne sprawy (por: postanowienie Sądu Najwyższego, sygn. akt. II UKN 667/98, opubl. OSNP-wkł. 1999/8/6; wyrok NSA O/Z w Katowicach z dnia 28 grudnia 2000 r., sygn. akt I SA/Ka 1781/99, LEX nr 47160). Zły stan zdrowia, złe samopoczucie strony i odczuwane przez nią dolegliwości nie mogą być potraktowane jako przyczyna usprawiedliwiająca bezczynność strony (por. wyrok SN z dnia 19 maja 1976 r., IV PRN 8/76, Lex 7828). Nadto w nauce prawa, jak również orzecznictwie wskazuje się, iż przy ocenie winy lub jej braku w uchybieniu terminowi do dokonania czynności procesowej należy brać pod rozwagę nie tylko okoliczności, które uniemożliwiły stronie dokonanie tej czynności w terminie, lecz także okoliczności świadczące o podjęciu lub niepodjęciu przez stronę działań mających na celu zabezpieczeniu się w dotrzymaniu terminu (tak: postanowienie NS z dnia 6 października 1998 r., II CKN 8/98, Lex 50679).