W realiach niniejszej sprawy, skarżąca nie dołożyła wymaganej, w tego typu sytuacjach miary staranności.
Przede wszystkim jak wynika z akt sprawy, skarżąca mogła posłużyć się przy dokonywaniu tej czynności procesowej inną osobą. Skarżąca mieszka razem z mężem - W. S., z wniosku zaś nie wynika, aby jej mąż również nie mógł złożyć wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku. W tym miejscu marginalnie podkreślić wypada, iż wniosek w kwestii żądania sporządzenia uzasadnienia nie jest skomplikowanym pismem, które wymagałoby znacznego nakładu sił, czy poświęcenia mu dłuższego przedziału czasu pracy. Podnoszona zaś okoliczność "otrzymania możliwości zadzwonienia do Sądu w B. dopiero w dniu [...] lutego 2008 r." (skarżąca dysponuje telefonem w swoim mieszkaniu) i uzyskanie informacji o zachowaniu należytej procedury, nie może być uznana za wiarygodny powód, który przemawiałby za uwzględnieniem wniosku.
Przedłożone zaś orzeczenie o stopniu niepełnosprawności nie wskazuje, aby B. P. - S. wymagała konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji (k. 31 akt sądowych). Zarówno z akt administracyjnych, jak i sądowych sprawy wynika, iż wszelkie pisma kierowane do organów administracji publicznej oraz Sądu nadsyłane były drogą pocztową osobiście przez skarżącą lub ewentualnie przez inną osobę, co dowodzi, iż skarżąca może działać osobiście lub względnie ma możliwość posłużenia się w takich sytuacjach inną osobą (np. domownikiem). Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie wskazuje również, aby choroba skarżącej dotychczas powodowała "notoryczne i przewlekłe zapominanie o podstawowych sprawach z życia wziętych". Przedłożona zaś karta szpitalna dotyczy okresu od [...] do [...] marca 2008 r., a zatem już po terminie do wniesienia wniosku o uzasadnienie.
W kontekście tych okoliczności faktycznych godzi się podnieść, że warunkiem dopuszczalności przywrócenia stronie terminu do dokonania czynności procesowej, jest uprawdopodobnienie przez stronę, że mimo całej staranności nie mogła dokonać czynności w terminie, to znaczy, że zachodziły przeszkody od niej niezależne oraz istniejące przez cały czas biegu terminu przewidzianego dla dokonania czynności procesowej (por. wyrok NSA w Warszawie z dnia 13 października 1999 r., sygn. akt IV SA 1656/97, LEX nr 47891). Takie okoliczności nie zostały jednak uprawdopodobnione przez stronę.
Mając na uwadze powyższe, w oparciu o art. 86 i 87 oraz art. 141 § 2 i § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku orzekł jak w sentencji postanowienia.