Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Marek Leszczyński (spr.), , po rozpoznaniu w Wydziale II na posiedzeniu niejawnym w dniu 17 listopada 2016 r. sprzeciwu R. K. od postanowienia referendarza sądowego z dnia 18 października 2016 r. o umorzeniu postępowania wywołanego wnioskiem R. K. o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego lub adwokata w sprawie ze skargi Stowarzyszenia F. Z. w B., Stowarzyszenia F. Z. w B. w likwidacji, Stowarzyszenia Z. B. w B., Fundacji T. w B. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] czerwca 2014 r. Nr [...] w przedmiocie zwrotu podania p o s t a n a w i a: umorzyć postępowanie wywołane wnioskiem R. K. o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów i ustanowienie radcy prawnego lub adwokata. ,
R. K. reprezentujący w niniejszej sprawie skarżące: Stowarzyszenie F. Z. w B. w likwidacji, Stowarzyszenie Z. B. w B., Fundację T. i Stowarzyszenie F. Z. w B. wniósł o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie pełnomocnika.
Postanowieniem z dnia 18 października 2016 r. referendarz sądowy, działając na podstawie art. 249a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. 2016, poz. 718 - w skrócie: "P.p.s.a."), umorzył postępowanie wywołane wnioskiem R. K. o przyznania prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego lub adwokata, argumentując, że wnioskodawca wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego lub adwokata nie jest stroną ani uczestnikiem postępowania.
Sprzeciw od powyższego postanowienia złożył R. K. żądając zwolnienia od kosztów i przyznania z urzędu bezpłatnej pomocy radcy prawnego lub adwokata.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył, co następuje:
Wobec wniesienia sprzeciwu od ww. postanowienia referendarza sądowego, złożony przez R. K. wniosek o przyznanie prawa pomocy podlegał rozpatrzeniu przez Sąd stosownie do treści art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., dalej powoływana jako p.p.s.a.), w brzmieniu obowiązującym do 15 sierpnia 2015 r. - art. 2 ustawy z dnia 9 kwietnia 2015 r., o zmianie ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2015 r., poz. 658). Stosownie zaś do art. 249a p.p.s.a., jeżeli strona cofnie wniosek lub rozpoznanie wniosku stało się zbędne, postępowanie w sprawie przyznania prawa pomocy umarza się.
Jak wynika natomiast z art. 243 § 1 p.p.s.a. prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania. Oznacza to, że o przyznanie prawa pomocy może ubiegać się osoba, która jest stroną postępowania toczącego się przed sądem administracyjnym. Przepis art. 12 p.p.s.a. wskazuje, że ilekroć w niniejszej ustawie jest mowa o stronie, rozumie się przez to również uczestnika postępowania. Stosownie natomiast do art. 32 w/w ustawy w postępowaniu w sprawie sądowoadministracyjnej stronami są skarżący oraz organ, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi. W art. 33 p.p.s.a. wyróżniono także dwa rodzaje uczestników postępowania - uczestnika na prawach strony tj. osobę, która brała udział w postępowaniu administracyjnym, a nie wniosła skargi, jeżeli wynik postępowania sądowego dotyczy jej interesu prawnego oraz innego uczestnika postępowania tj. osobę, która nie brała udziału w postępowaniu administracyjnym, jeżeli wynik tego postępowania dotyczy jej interesu prawnego. Poza przypadkami wyraźnie przewidzianymi w przepisach prawa uprawnienia procesowe przysługujące stronie przysługują również uczestnikom postępowania.
Uwzględniając przedstawione okoliczności należy stwierdzić, iż R. K. jako osoba fizyczna nie korzysta w sprawie ze statusu strony, ani uczestnika postępowania sądowoadministracyjnego, gdyż reprezentuje, jak sam przyznaje w sprzeciwie, wyłącznie stronę skarżącą tj. Stowarzyszenia i Fundację. Przyznanie zaś prawa pomocy, jak stwierdził NSA w postanowieniu z dnia 11 sierpnia 2016 r. II FZ 482/16 (dostępny w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych), nie może dotyczyć pełnomocnika strony.
W tych okolicznościach, zdaniem Sądu, zastosowanie znajdzie przepis art. 249a p.p.s.a., a postępowanie zainicjowane wnioskiem R. K. o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego lub adwokata, należy umorzyć.
Mając to na uwadze, na podstawie art. 249a w zw. z art. 243 w zw. art. 260 p.p.s.a. orzeczono jak w sentencji postanowienia.