Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Elżbieta Trykoszko (spr.) po rozpoznaniu w dniu 5 grudnia 2005 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Starosty S. na decyzję Wojewody P. z dnia [...] sierpnia 2005r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia wygaśnięcia prawa trwałego zarządu nieruchomością p o s t a n a w i a odrzucić skargę
Starosta S. złożył do sądu administracyjnego skargę na decyzję Wojewody P., na mocy której została uchylona decyzja starosty działającego jako organ I instancji.
Zgodnie z treścią art. 50§1 ustawy z dnia 30.08.2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy kto ma w tym interes prawny oraz w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich i organizacja społeczna, jeżeli sprawa mieści się w zakresie jej statutowej działalności i brała ona udział w postępowaniu administracyjnym.
Legitymacja do złożenia skargi została oparta na kryterium interesu prawnego, co oznacza, że ze skargą może wystąpić, co do zasady, podmiot, który wykaże związek między chronionym przez przepisy prawa materialnego interesem prawnym a aktem lub czynnością organu administracji publicznej.
Tego typu cech nie posiada w przedmiotowej sprawie Starosta S., podobnie zresztą jak każdy organ I instancji. W skardze trudno dopatrzeć się jakiegokolwiek interesu prawnego organu I instancji, w powiązaniu z przepisami prawa materialnego. Był on organem I instancji. Funkcjonuje w ramach prawnie ustalonego systemu weryfikacji decyzji organów administracyjnych przez organy nadrzędne. Organy administracji publicznej nie mają zatem uprawnień do poddawania swojej działalności kontroli zewnętrznej w stosunku do administracji. Postępowanie sądowoadministracyjne nie jest również właściwe do rozstrzygania sporów na tle odmiennych poglądów prawnych między organami różnych szczebli w strukturze organizacyjnej administracji publicznej.
W przedmiotowej sprawie decyzja starosty została skontrolowana zgodnie z obowiązującą procedurą administracyjną. Jako organ I instancji jest on związany rozstrzygnięciem Wojewody P. jako organu II instancji, wydanym w oparciu o art. 138 § 1 pkt 2 kpa.
Jako, że posiadanie uprawnienia do złożenia skargi do sądu administracyjnego stanowi podstawową przesłankę dopuszczalności skargi a starosta jako organ administracji publicznej takiej legitymacji nie posiada, skarga na mocy art. 58§1 pkt 6 ustawy z dnia 30.08.2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) podlegała odrzuceniu.