Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Danuta Tryniszewska - Bytys (spr.), po rozpoznaniu w dniu 8 stycznia 2018 r. w Białymstoku na posiedzeniu niejawnym wniosku K. M. o przywrócenie terminu do złożenia skargi w sprawie ze skargi K. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] października 2017 r. znak [...] w przedmiocie zasiłku celowego postanawia : odmówić przywrócenia terminu do złożenia skargi ,
Decyzją z dnia [...] października 2017 r. SKO w B. utrzymało w mocy decyzję Kierownika Miejsko - Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w T. w przedmiocie odmowy przyznania K. M. zasiłku celowego.
Decyzja Kolegium została doręczona wnioskodawczyni - po dwukrotnym awizowaniu - ze skutkiem na dzień 3 listopada 2017 r.
W piśmie z dnia 18 listopada 2017 r. wnioskodawczyni wystąpiła do SKO z prośbą o przesłanie jej decyzji z dnia 13 października 2017 r. "gdyż nie została odebrana w terminie". Kopię decyzji przesłano przy piśmie z dnia 24 listopada 2017 r. pouczając stronę, że "ponowne doręczenie decyzji nie jest możliwe".
W piśmie do SKO w B. złożonym w dniu 6 grudnia 2017 r. K. M. wyjaśniła, że z przyczyn od niej niezależnych nie została jej doręczona decyzja odwoławcza, co uniemożliwia podjęcie obrony praw i dlatego też wystąpiła o ponowne przesłanie decyzji. Jak wskazała, w jej ocenie, jeśli otrzymała "przedmiotowe pismo" to ma prawo się odwołać i skierować sprawę do ponownego rozpatrzenia przez sąd administracyjny.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zdaniem sądu, powyższe pismo z dnia 6 grudnia 2017 r. stanowi - z uwagi na jego treść - skargę na decyzję SKO z dnia 13 października 2017 r. wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jej wniesienia. Taka kwalifikacja wynika z faktu sformułowania w tymże piśmie zamiaru poddania sprawy pod ocenę sądu administracyjnego oraz wskazanie przez skarżącą, że nie z jej winy korespondencja w postaci decyzji odwoławczej nie została jej doręczona, a ona podjęła kroki celem zaskarżenia powyższej decyzji.
Wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi nie zasługuje jednak na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 86 § 1 i art. 87 § 1, 2 i 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369), powoływanej dalej jako p.p.s.a., przywrócenie terminu do dokonania czynności w postępowaniu sądowym powinno nastąpić gdy: uchybienie terminowi było niezawinione przez stronę, wniosek o przywrócenie terminu został złożony w ciągu 7 dni od ustania przyczyny spóźnienia, wskazano okoliczności uprawdopodobniające brak winy w niedotrzymaniu terminu, a równocześnie z wnioskiem strona dokonała spóźnionej czynności.
Bezspornie wniosek o przywrócenie terminu został wniesiony w terminie siedmiodniowym, bowiem termin na złożenie skargi upływał w dniu 4 grudnia 2017 r. (3 grudnia 2017 r. był dniem ustawowo wolnym od pracy), a skarżąca złożyła skargę wraz z wnioskiem w dniu 6 grudnia 2017 r.
Wniosek nie zawiera jednak argumentów przemawiających za jego uwzględnieniem, tj. wskazujących na brak winy skarżącej w niedotrzymaniu terminu. Nie ulega wątpliwości, że doręczenie decyzji w trybie dwukrotnego awizo pod adresem S., T., było prawidłowe i skutkowało doręczeniem na dzień 3 listopada 2017 r. Pod tym adresem skarżąca wcześniej odbierała korespondencję (np. decyzję pierwszoinstancyjną) oraz nie wskazała okoliczności, z powodu których miałby to być adres nieprawidłowy, nieaktualny czy w inny sposób uniemożliwiający jej odebranie korespondencji. Tym bardziej, że również w skardze wskazała ten adres jako aktualny. Wniosek nie zawiera szczegółowego wyjaśnienia powodów spóźnienia we wniesieniu skargi, nie wiadomo z jakich przyczyn - niezależnych od skarżącej - nie doszło do odebrania korespondencji.