Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Grażyna Gryglaszewska (spr.) po rozpoznaniu w dniu 27 marca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienie wyroku w sprawie ze skargi A. A. na decyzję P. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w B. z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wysokości opłaty legalizacyjnej p o s t a n a w i a odmówić przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienie wyroku
Wyrokiem z dnia [...] lutego 2013 r. oddalono skargę w przedmiotowej sprawie. Pismem procesowym z dnia 7 marca 2010 r. (data nadania w urzędzie pocztowym) skarżący - A. A. wniósł o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia tego wyroku. W uzasadnieniu podał, iż nie wiedział że wniosek o uzasadnienie wyroku powinien złożyć w ciągu 7 dni od dnia sprawy sądowej. Dopiero po rozmowie telefonicznej z dnia 6 marca 2014 r.
z pracownikiem Sądu, dowiedział się że uchybił temu terminowi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył co następuje.
W ocenie Sądu wniosek skarżącego nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do treści art. 86 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2014 r., poz. 270 ze zm.), jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Z treści art. 87 ustawy wynika natomiast, że warunkiem przywrócenia uchybionego terminu do dokonania określonej czynności jest spełnienie łącznie trzech przesłanek, a mianowicie: wniesienia przez stronę wniosku o przywrócenie terminu w ciągu 7 dni od ustania przeszkody, która uniemożliwiła jej dochowania terminu, dokonanie jednocześnie czynności, której w zakreślonym terminie nie dokonano, oraz uprawdopodobnienie, iż uchybienie terminu nastąpiło bez winy strony.
Uchybienie terminu w przedmiotowej sprawie jest bezsporne, wobec czego zasadnym było złożenie wniosku o jego przewrócenie. Na wstępie odnieść się jednak należało do kwestii dochowania przez skarżącego 7 - dniowego terminu do jego złożenia. W przedmiotowej sprawie termin ten został zachowany, albowiem przyjąć należy, że przyczyna uchybienia terminu ustała w dniu 6 marca 2014 r. W dniu
7 marca 2014 r. skarżący nadał w palcówce pocztowej wniosek o przywrócenie terminu. Skarżący spełnił także warunek równoczesnego dokonania czynności, której nie dokonano w terminie, ponieważ wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu złożył wniosek o sporządzenie uzasadnienia wyroku.
Spełnione, zatem zostały wymogi formalne konieczne do uwzględniania wniosku. Niemniej jednak, w ocenie Sądu, skarżący nie uprawdopodobnił okoliczności, że niedochowanie terminu było przez niego niezawinione.
Z okoliczności sprawy niniejszej wynika, że skarżący nie dołożył wymaganej miary staranności o swe własne życiowo ważne sprawy. Nie ulega wątpliwości, iż od strony postępowania należy oczekiwać i wymagać szczególnej staranności w zakresie prowadzenia swych spraw. W tym też kontekście należy oceniać przesłankę braku winy w uchybieniu terminu. Kryterium braku winy, jako przesłanka zasadności wniosku o przywrócenie terminu, wiąże się z obowiązkiem strony do szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej, przywrócenie terminu nie jest bowiem dopuszczalne, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa.
Do okoliczności faktycznych uzasadniających brak winy w uchybieniu terminu zalicza się np. nagłą chorobę, która nie pozwoliła na wyręczenie się inną osobą. Brak winy w uchybieniu terminu można przyjąć tylko wtedy, gdy strona nie mogła przeszkody usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Powszechnie przyjmuje się, że przy ocenie braku winy, jako przesłance przywrócenia terminu procesowego, uchybionego przez stronę dotkniętą nawet ciężkim schorzeniem (inwalidztwo) nie można rezygnować z wymagania należytej staranności człowieka przejawiającego dbałość o swe własne życiowo ważne sprawy (vide: postanowienie SN, II UKN 667/98, publ. OSNP 1999/8/6; wyrok NSA O/Z w Katowicach z dnia 28 grudnia 2000 r., I SA/Ka 1781/99, publ. LEX nr 47160) .
Jak wynika z akt sprawy, skarżący uczestniczył czynnie w rozprawie poprzedzającej wydanie wyroku. Z protokołu rozprawy wynika, że został pouczony o sposobie i terminie zgłoszenia wniosku o uzasadnienie wyroku. Podkreślić należy, że wniosek w kwestii żądania sporządzenia uzasadnienia nie jest skomplikowanym pismem, które wymagałoby znacznego nakładu sił, czy poświęcenia mu dłuższego przedziału czasu pracy. Stwierdzić zatem należy, że w sprawie niniejszej nie było przeszkód takiego rodzaju aby przy dołożeniu należytej staranności o własne interesy skarżący nie mógł złożyć stosownego wniosku w terminie.
Mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł, jak w sentencji, na podstawie art. 86
§ 1 i 87 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.